یکنواختی غذا در ضمن برنامه کوهنوردی خطای شایعی است که می تواند بی اشتهایی ناشی از ارتفاع را تشدید کند و موجب کاهش انرژی دریافتی و عدم توازن مواد مغذی گردد. کوهنوردان باید با تهیه غذاهای گوناگون، تنوع غذایی ضمن صعود را حفظ کنند و از پیامدهای تغذیه یکنواخت پرهیز نمایند. تهیه غذای یکسان و کلی برای همه، ممکن است کار اعضای تیم را آسان کند ولی بی تردید تصمیم نامناسبی است زیرا حداقل برخی از اعضا را به دردسر می اندازد و همه اعضای تیم را از تنوع و جذابیت غذاهای گوناگونی که هر یک از آنها می توانست برای خود و دیگران فراهم نماید، محروم خواهد ساخت. تدارک غذای اضافی و برداشتن غذا به منظور جبران کمبودهای احتمالی دیگر اعضای تیم، عموما موجب اتلاف غذا، بارکشی بیهوده، خستگی و واماندگی، ناکامی اعضا و حتی شکست تیم می شود. تکیه بر چربی به عنوان محور تغذیه در کوه، اشتباهی است که می تواند علاوه بر ایجاد اختلالات گوارشی، کارایی کوهنورد را کاهش دهد و از کامیابی وی در صعود جلوگیری کند. محور اصلی تغذیه در ارتفاع، مواد قندی است اما باید توجه داشت که خوردن مقدار زیادی خرما، شیره، عسل، شکلات یا شربت های غلیظ در ضمن صعود یا بلافاصله پیش از آن، نه جای تمرین و آمادگی جسمانی را می گیرد و نه حتی انرژی مورد نیاز کوهنورد را فراهم می کند. پیش از صعود و ضمن آن باید از غذاهای دارای شاخص قند متوسط استفاده کرد. مواد نشاسته ای و نوشیدنی های کم شیرین، از جمله این غذاهاست. سوسیس و کالباس از گزینه های نامناسب برای ارتفاع اند زیرا انرژی کم و ادویه فراوان دارند. گوارش و جذب این غذاها طولانی و دشوار است و کوه گرفتگی را تشدید می کنند. خوراک لوبیا به عنوان غذای اصلی ارتفاع، گزینه مناسبی نیست. لوبیا به عنوان غذای پروتئینی با منشاء گیاهی، ارزش غذایی چندانی ندارد و محتوای انرژی آن هم چندان بالا نیست. این غذا در ارتفاعات، موجب نفخ و اختلالات گوارشی می شود. بطورکلی حتی بهترین برنامه غذایی نمی تواند پاسخگوی سلیقه و نیازهای غذایی تک تک اعضای گروه باشد. بهترین کار همان است که کوهنوردان به صورت سنتی انجام می دهند، یعنی هر یک از کوهنوردان غذایی مناسب ذوق و سلیقه خود تهیه می کند و هنگام غذا خوردن، همه سر یک سفره می نشینند و غذایشان را ارایه می دهند. در این حالت هر یک از اعضای گروه در عمل به چندین نوع غذا، چاشنی، نوشیدنی دسترسی دارد. یادمان باشد که کارکرد ورزشی کوهنورد در گرو تنوع غذایی است.