در لمس کودک، در آغوش گرفتن او و محبت باید مراقب باشیم که او را وابسته نکنیم. برای کودکی که در حوزه عاطفی کمبود دارد آغوش به معنی امنیت است. لمس به طور کلی منبع احساس امنیت، اطمینان بخشی، آرامش و گرمی و القای حس با هم بودن است. اما نحوه آن بر اساس ارتباط بین افراد و فضا و مکانی که لمس در آن انجام می شود، مقدار لمس، چه کسی لمس می کند و کجا را لمس می کند باید مشخص شود. پدر و مادر در خانواده باید موضوع لمس را مدیریت کنند. روحیه والدین متفاوت است و در این زمینه باید تیپ رفتاری آنها را در نظر گرفت. در خانواده جنسیت را فقط در دوران بلوغ لحاظ می کنیم. در دوره کودکی و پیش از شروع علائم بلوغ، پدر و مادر می توانند لمس کامل از فرزند دختر یا پسر خود داشته باشند. چون حوزه عاطفه است و کودک احساس امنیت می کند اما باشروع علائم بلوغ تغییرات جسمی شروع می شود که نه معمولا برای دختران و نه پسران خوشایند است؛ چون جسم تبدیل به کالبد بزرگ سال می شود، کالبدی که نوجوان با آن آشنا نیست و لذا لمس شدنش را دوست ندارد. در دوره نخست نوجوانی که با تحولات شدید جسمی همراه است، پیشنهاد می شود که لسم دیگر از روبرو نباشد. هر چند نباید لمس را قطع کرد. از کنار به سمت شان بروید و آنها را در آغوش بگیرید، شانه به شانه بنشینید و گاهی از سر محبت دستی بر پشت یا نوازشی بر سرشان بکشید. زمانی که تغییرات بدنی کامل شد و تعادل هورمونی ایجاد شد و در واقع نوجوان اندام جدیدش را پذیرفت، دوباره روابط عاطفی بر مبنای قواعد و توافقات خانوادگی به حال سابق می تواند برگردد. فقط بایستی در دوره نخست بلوغ_ آن هم اگر نوجوان حساس بود- مراقب بود.