نورپردازی یکی از شاخه های مهم در طراحی معماری است و بر همکاری باشاخه های ماهرانه و ویژه ای مثل معماری، طراحی شهری و برنامه ریزی کامپیوتری تاکید دارد تا فضایی باشور و هیجان بالا ایجاد کند. نورپردازی سودمند و مفید مقیاس هایی از هیجان و تحرک را در معماری ایجاد می کند. این گونه نورها به صورت کامپیوتری ایجاد می شود و محیطی متفاوت را با کنترل توسط انسان ایجاد می کند. پویایی وتحرک در نورپردازی باعث شده است مردم حس تعلق خاطر به محیط اطراف خود پیدا کنند. علاوه بر این تکنیک های جدید ساخت که به وسیله طراحی الگوریتمی ممکن شده فرم هایی غیر منتظره را وارد معماری کرده که فراخور آن نحوه نورپردازی نیز تغییر کرده است. نور با عبور از سطوح شفاف و انعکاس می تواند تاثیر زیادی در حس فضایی گذاشته و به عنوان یکی از حیاتی ترین عناصر در معماری باشد. نور عنصری است که به ساختار، فرم فضایی می بخشد و آن را غیرمادی جلوه می دهد. نور دقیقا خود به اساس و محتوای مادی در می آید و ساختار به عنوان ظرفی برای فضا و نور است. استفاده از سطوح متخلخل و ایجاد سایه روشن های هنرمندانه روی سطوح می تواند باعث ایجاد حس سبکی و تعلیق شود و سایه ها بافت هایی ظریف روی سطح ایجاد می کند. نور با ایجاد سایه ها، عمقها و مرزها باعث هویت یافتن فضا می شود و بازی نور و سایه جلوه های فضایی زیبایی را روی سطوح به وجود می آورد. حرکت وسیله ای برای درک فضا است. وجود معماری برای خلق فضا و درک فضا مدیون حرکت است. حرکتی که ممکن است اشکال خاصی داشته باشد ولی در ذات، دارای یک ریشه است. نور با ایجاد پویایی و سیالیت حس حرکت را القا می کند. در فضای سیال این چشم های ناظر هستند که حرکت کرده و فضا را درک می کنند. نور به همراه گرافیک و طراحی صداهای محیطی پتانسیل تاکید بر جوانب اجتماعی را دراد و می تواند تجربه های جدیدی را در فضا وارد کند.