هدف زندگی مهم است، مجرد بودن یا نبودن وقتی معنا دارد که تکلیف ما با زندگی روشن باشد. اگر می دانی که قرار است بالاخره چه کاری در این زندگی انجام بدهی می توانی تصمیم بگیری که تا کی باید مجرد باشی و چه زمانی وقت مناسب ازدواج کردن است و حتما به هیچ حرفی گوش نمی دهدی که مثلا زود است که ازدواج کنی یا برای ازدواجت دیر شده است. اما امان از وقتی که خودت هم ندانی قرار است چه کار کنی. خیلی ها هستند که حتی در دهه سوم زندگی نمی دانند قرار است درس بخوانند و استاد دانشگاه شوند یا قرار است تاجر باشند و کاسب. هنوز منتظرند تا نتیجه شرکت در فلان امتحان را بگیرند و یا فلان سازمان برای استخدام نیروی جدید آگهی بدهد. به این افراد نباید اعتماد کرد. این افراد احتمالا در دهه سوم زندگی مشترک تازه متوجه می شوند که ازدواج برای آنها لازم بوده یا نبوده. اگر تو هم جزو این افراد هستی، متاسفم که باید بگویم، حتی به خودت هم اعتماد نکن. اگر متوجه شدی که غیرقابل اعتماد هستی، بی سر و صدا به سراغ یک مشاور خوب برو. اگر قرار است ازدواج کنی اول حساب زندگی را با خودت مشخص کن. ببین قرار است سال های زندگی ات را از کدام روز شروع کنی و در کدام روز تمام کنی؛ روز تولد؟ شروع سال؟ شروع سال تحصیلی؟ خوش به حال کسی که بتواند در تقویمش روز ازدواج را مبدا جدید محاسبه سال های زندگی قرار دهد. اصلا بیا و با خودت یک قرار بگذار، فقط حرف کسانی را قبول کن که در تقویم شان شروع زندگی مشترک، شروع و مبنای محاسبه سال است. در کل تنهایی هم آنقدرها هم بد نیست، می تواند فرصتی باشد که دربست در اختیار خودتان است. کارهایی را که دوست دارید انجام دهید. به افکار منفی میدان ندهید. کتاب بخوانید ،کافه و رستوران و سینما وتئاتر بروید.