همه ما در مواقع عصبانیت یا ناراحتی حرف هایی را به فرزندمان می زنیم که موجب رنجش آنها می شود و برخی نیز به تکرار بعضی حرفها عادت کرده اند. در هر صورت از گفتن این حرف ها در مقابل فرزندتان خود داری کنید:
- تو خیلی ...
بر فرزندتان برچسب نگذارید. تو چرا آنقدر بد اخلاق هستی؟ تو چرا آنقدر خجالتی هستی؟ تو چرا آنقدر بازیگوش هستی؟ کودکان حرف های شما را خیلی خوب درک می کنند و آنها را می پذیرند. کودک شما می پذیرد که بازیگوش است و بازیگوشی جزئی از وجو اوست. در نتیجه هیچ تلاشی برای بهبود رفتار خود نخواهد کرد. حتی برچسب های مثبتی مانند باهوش در مواقعی برای کودک مضر است زیرا باعث می شود او از خود انتظاری خاص داشته باشد و اگر در مواقعی نتواند با مسئله ای کنار بیاید، دچار سرخوردگی شود.
- گریه نکن
کودکان، خصوصا اگر سن شان کم باشد، برای بروز احساسات منفی خود، نظیر ترس و ناراحتی، گریه می کنند. کودکان هنوز به حدی از رشد نرسیده اند که بتوانند احساسات خود را از طریق کلمات ابراز کنند. هیچگاه به آنها نگویید گریه نکنند و همچنین از جملاتی نظیر ناراحت نباش یا نترس نیز استفاده نکنید. گفتن نترس، ترس کودک را از بین نمی برد در عوض برای او توضیح دهید که چرا نباید بترسد مثلا اگر فرزندتان از داخل شدن با آب دریا می ترسد به او بگویید عزیزم می دانم که موج های آب کمی ترسناک به نظر می رسد اما آنطور که تو تصور می کنی هم نیست. بیا با هم داخل آب برویم، قول می دهم دستت را محکم نگه دارم.
- ببین از خواهر یا برادرت یاد بگیر
برخی والدین تصور می کنند اگر از خواهر یا برادر بزرگتر فرزندشان مدام تعریف و تمجید کنند، این کار باعث می شود فرزند کوچکتر تلاش کند مانند آنها شود. اما تجربه نشان داده است که مقایسه هیچگاه موجب بهبود رفتار کودکان نشده است. برعکس کودک را با خواهر یا برادرش دشمن می کند. کودک خواهر یا برادرش را به عنوان یک رقیب می بیند که باید با او مبارزه کند.
- صبر کن پدرت بیاید خانه...
این جمله که معمولا مادران برای کنترل فرزندان خود از آن استفاده می کنند نیز نوعی تهدید است. اگر می خواهید اقدام موثری انجام دهید، باید خودتان به عنوان مادر کودک بتوانید سریعا موقعیت را کنترل کنید. تربیتی که به بعد موکول می شود بر رفتار کودک تاثیری ندارد.