وقتی کودکی جواب پدر یا مادرش را می دهد، در واقع او می خواهد به گونه ای خشم، ترس و یا ناراحتی خود را ابراز کند. البته قطعا عصبانی نشدن در مقابل حاضر جوابی کودکان کار دشواری است، اما منطق حکم می کند شما به دنبال راهی مناسب تر باشید. یکی از بهترین راه ها این است که عامل عصبانیت یا ناراحتی فرزندتان را پیدا کنید و به او آموزش دهید از راه های بهتری برای بروز آنها استفاده کند. در واقع بهتر است اینگونه بگوییم که مشکل ناراحتی یا عصبانیت فرزند شما نیست، بلکه مشکل نحوه ابراز آن است. اگر فرزند شما در شرایط خاصی بیشتر میل به حاضر جوابی پیدا می کند، بهتر است قبل از قرار گرفتن در آن وضعیت، به دنبال راهی باشید. برای مثال اگر فرزند شما در حال بازی است و شما از او می خواهید که اتاق خود را تمیز کند و او در مقابل برای ابراز نارضایتی خود حاضر جوابی می کند، بهتر است دفعه بعد از چند دقیقه قبل به او بگویید بهتر است بازی اش را زودتر تمام کند و تا ده دقیقه دیگر تمیز کردن اتاقش را شروع کند. در واقع با این هشدار شما فشار کمتری به کودک وارد می کنید. در نتیجه احتمال بروز عکس العمل های نامناسب از سوی کودک کاهش می یابد. یا شاید علت اینکه فرزندتان از خوابیدن در اتاقش امتناع می کند و هر بار که از او می خواهید در تخت خودش بخوابد پاسخ نامناسبی به شما می دهد، ترس از تاریکی اتاق باشد.  در این صورت قرار دادن یک چراغ در اتاق  ترس و نگرانی کودک را کمتر می کند. باید توجه داشته باشید که لازم نیست سر هر موضوعی با فرزندتان وارد منازعه شوید. اگر شما برای فرزندتان لباسی انتخاب  می کنید و او از لباس خوشش نمی آید و در مقابل حرف نامربوطی به شما می زند، شما بحث را با او شروع نکنید. در عوض به او بگویید می توانی پیراهن دیگری را انتخاب کنی اما لازم است که با من بهتر صحبت کنی..