احساس کمرویی یکی از مشکلاتی است که اغلب کودکان و نوجوانان آن را تجربه کرده اند. کمرویی در اغلب موارد رفتاري طبيعي و زودگذر است، اما براي كودكي كه در روابط خود با ساير مردم، شرايط اجتماعي و ديگر جنبه هاي مهم زندگي تداخل ايجاد مي كند، يك مشكل است. اين مشكل فردي كه ناشي از شرم شديد، عزت نفس پايين و ترس از طرد شدن در محيطهاي اجتماعي ناآشناست، سبب اضطراب و ناراحتي در موقعيتهاي اجتماعي به خصوص هنگام ارزيابي از سوي اشخاص مهم، ترس از ارزيابي منفي از سوي ديگران و بازداري اجتماعي شده و مانع از ارتباطات مؤثر در محيط هاي اجتماعي مي شود. دو نوع كمرويي وجود دارد: كمروهاي درونگرا كه ترجيح مي دهند تنها باشند و بدون مهارتهاي اجتماعي اند و كمروهاي برون گرا كه تمايل دارند با ديگران ارتباط برقرار كنند، اما آنها هم مهارتهاي اجتماعي ندارند و در موقعيت هاي اجتماعي، آشفتگي دروني و اختلالات شناختي را تجربه مي كنند. يك روش مناسب براي درمان كودكان كمرو مي تواند شركت در فعاليتهاي جسماني مشاركتي باشد. مشاركت ورزشي موجب ايجاد رابطة دوستانه و تقويت روابط اجتماعي كودك مي شود. از لحاظ فيزيولوژيكي ترشح هورمونهايي نظيرسروتونین، اکسی توسین و بتااندورفین از طریق کاهش اضطراب به رفع کمرویی کمک می کند. فعاليت بدني سبب تغييرات ترشح در هورمونهاي ذكرشده مي شود كه مهارتهاي اجتماعي را افزايش مي دهند و افزايش مهارت اجتماعي سبب كاهش كمرويي مي شود. فراهم شدن فرصت شركت در بازيها براي كودكان به معناي فراهم شدن فرصتهاي تعاملات اجتماعي، الگوگيري اجتماعي و برقراري ارتباطات با ديگران است كه بر بهبود كمرويي آنان مؤثر است. از آنجا كه محققان به رشد مهارتهاي اجتماعي كودكان توجه داشته و ورزش و بازي را مداخله اي براي بهبود مهارتهاي اجتماعي كودكان مي دانند، توجه به مهارتهاي اجتماعي و تأثير ورزش و بازي بر افزايش آن مي تواند عاملي براي بهبود كمرويي كودكان باشد.