هنر از ویژگی های بسیار مهم بشری به شمار می رود و می توان گفت که غایت هنر در آن است که هر گونه احساس خفته، تمایلات و شور و شوق را بیدار کند، به آن جان بدمد، نهاد آدمی را سرشار کند  و همه چیز را برای انسان فرهیخته و رشدیافته، احساس پذیر کند. نقاشی یکی از هنرهای است که کودکان به خوبی با آن رابطه برقرار می کنند نقاشی فرصتی را ایجاد می کند تا به کودکانی که توانایی بیان عواطف و افکار خود را در قالب کلمات ندارند، کمک کند آنها را ابراز کنند؛ بنابراین نقاشی به عنوان ابزاری برای بیان عواطف، افکار، احساسات و تعارضات به کار می رود. کودک در یک نقاشی شخصیت خود را معرفی می کند و در واقع تمام وجود خویش را به روی صفحه سفید کاغذ می کشاند و به زبان نقاشی می گوید که من این هستم. عاطفه، تخیل، رشد ذهنی، رشد جسمی، اجتماعی و رفتاری کودک و هر آنچه را خواسته باشیم از کودک به دست آوریم، می توانیم در نقاشی هایش جست و جو کنیم. نقاشی موقعیتی را برای کودک فراهم می سازد تا بتواند در فضایی امن، افکار و احساسات و نارضایتی خود را ابراز کند تا آنچه در دل هست، آشکار سازد و خواسته ها و آرزوهای خود را ابراز بیان کند. با ترسیم کودک، احساس هویت و موجودیت خود را به دیگران نشان می دهد و بدین وسیله در محیط پیرامون خود کاوش کرده، من کودکانه اش را مطرح می سازد که نتیجه آن افزایش خلاقیت در کودک است. نقاشی موجب بهبود مدیریت خشم، کاهش پرخاشگری، افزایش خلاقیت، بهبود درک عاطفی به همراه یادگیری پاسخ های مقابله ای سازگار، بهبود تکنیک ها و مهارت های حل مسئله، تقویت مهارت های احساسی، ارتباطی و کلامی افراد، استفاده از شیوه های غیرتهاجمی در موقعیت های پیچیده عاطفی در کودک می شود.