یکی از رویکردهای درمانی مطرح شده در درمان بیماران کووید-۱۹ استفاده از پلاسمای بهبودیافتگان است. در این روش، پلاسمای افرادی که ۲۸ روز از بهبود علایم آنها گذشته در جهت ایمن سازی غیرفعال استفاده می گردد. از ابتدای کرونا تا به امروز این روش درمانی مورد توجه محققین دنیا از جمله ایران قرار گرفته است؛ به عنوان مثال؛ در یکی از بیمارستان های کشور هندوستان، پلاسما درمانی بر روی ۳۳۳ بیمار کووید-۱۹ بستری در بخش مراقبت های ویژه صورت گرفت و گزارش گردید که مرگ و میر در این بیماران به مقدار زیادی کاهش یافت. اساس این روش بر پایه وجود آنتی بادی های خنثی کننده در پلاسمای بهبود یافتگان است که می تواند تیتر ویروس اولیه را کاهش دهد. این روش درمانی باعث تقویت سیستم ایمنی و مهار قابل توجه طوفان سایتوکاین ها در بدن ( عامل اصلی نارسایی ریه، کبد، کلیه، خون و مرگ بیماران) می شود که درنهایت منجر به کاهش عوارض می گردد. براساس گزارشات انجام شده، تاکنون مرگ و میر و عوارض جانبی خاصی در افرادی که مورد پلاسما درمانی واقع شده اند گزارش نشده است؛ لذا این روش درمانی توانسته است به عنوان راهکاری بی خطر و کارا تا به امروز معرفی گردد. هر چند نسبت اندک بیماران بهبود یافته به تعداد افرادی که به پلاسما احتیاج دارند باعث محدود کردن این روش درمانی شده است. در این میان گزارشاتی هم وجود دارد که ایمنی استفاده از پلاسما برای مبتلایان به کووید -۱۹ را اثر بخش گزارش نکرده اند. در توجیه این یافته مطرح کرده اند که گزارشات اغلب مربوط به مطالعات کوچک و کنترل نشده می باشد. این بیماران همزمان بسیاری از روش های درمانی دیگری را نیز دریافت کرده اند. هر چند مطالعات اندکی در این زمینه انجام شده است، اما امید می رود از این روش درمانی کم خطر بیشتر استفاده شده و محققین بیشتری نتایج مطالعات خود را گزارش نمایند تا پزشکان درمانگر بتوانند در خصوص نتایج درمان در مراحل مختلف بیماری راحت تر تصمیم گیری نمایند.