بسیاری چنین می پندارند که ابداع و خلاقیت، خصوصیت ذاتی برخی است که با این توانایی متولد می شوند. در صورتی که مدت هاست ثابت شده است که این استعدادها در نوع بشر به اندازه حافظه عمومیت دارد و می توان آن را با کاربرد اصول و تکنیک های معینی یا ایجاد طرز فکرهای جدید، با اجتناب از عادات و عواملی که این استعداد را خفه می کند و با کاربرد مداوم آن پرورش داد. برای پرورش خلاقیت، مغز نه تنها به تمرین نیاز دارد بلکه، به وسایلی که با آن بتوان به بهترین وجهی ایده ها را تشکیل داد محتاج است. غنی ترین سوخت برای ایده جویی عبارت از تجربه است. مسافرت یک نوع تجربه است که به تغذیه قدرت تصور کمک می نماید. نکات برجسته در حافظه ما باقی مانده قدرت تداعی ما را تقویت می کند به طوری که سال ها بعد ممکن است مغزمان ایده ای خلق کند که اگر جایی نرفته بودیم و چیزی ندیده بودیم این خلاقیت امکان نمی داست. نوعی از مسافرت ها که همیشه قدرت تصور را به کار وا می دارد عبارت از سفر به نقاط دور افتاده است. در این مسافرت ها به جای اتکا به وسایل موجود در نقاط آبادتر از قبیل هتل ها، رستوران ها و غیره شخص مصائب را تحمل نموده به خود متکی بوده و بهتر قادر خواهد بود که ایده هایی جدید تدبیر کند. روش دیگر برای افزایش خلاقیت بازی های فکری است. توماس ادیسون به حل معما برای تمرین خلاقیت اعتقاد زیادی داشت. جداول کلمات متقاطع می تواند مغز را به خلاقیت وادار کند. کارها و هنرهای دستی هم می تواند باعث افزایش خلاقیت شوند. سبدسازی، تکه دوزی، منبت کاری، فلزکاریی، مدل سازی و تبدیل وسایل خراب و بی مصرف به اشیاء مفید و تزئینی برای خلاقیت موثر است. مطالعه و نویسندگی نیز از دیگر راهکارها برای افزایش خلاقیت می باشند.