حداقل آثار مثبت جسمانی روزه را می توان رفع پُری دستگاه گوارش  و عروق، به علت کاهش تولید اخلاط خام و همچنین خلط خون (دم) دانست. اهمیت این موضوع آنجا معلوم می شود که بدانیم بسیاری از بیماری های مهم، شایع و ناتوان کننده زمانه ما، مانند پرفشاری خون، قند و چربی خون بالا، نقرس، برخی مشکلات قلبی- عروقی، چاقی ها و ... ناشی از همین پُر بودن دستگاه گوارش است. پس یادمان باشد که فلسفه طبی روزه داری، تحمل کمی گرسنگی و تشنگی است و نباید آن قدر بخوریم و بیاشامیم که خدای نکرده گرسنه یا تشنه نشویم. در یک روزه داری مناسب توقع داریم بسیاری از افراد دست کم نیم تا یک و نیم کیلو کاهش وزن داشته باشند. روزه داری یک تدبیر درمانی است و بیش از هر داروی ضدچاقی، چربی سوز و غیره موجب دفع رطوبت های زائد بدن و کاهش وزن و سایز و معتدل شدن مزاج بدن می شود. نشانه های این اعتدال را می توان به صورت کاهش سنگینی و لختی بدن و بازگشت به سلامتی مشاهده کرد. بیشترین فایده روزه داری متوجه دارندگان مزاج سرد و تر است؛ افرادی که ممکن است چندتایی از این علائم را داشته باشند: تنبلی در کار، لختی و سکون، زود چاق شدن، پرخوابی و خواب آلودگی، تشنگی کم، خستگی و کسالت، برخی مشکلات گوارشی، سفیدی رنگ پوست، موهای تنک و کم رشد. توصیه می شود که ساده بخوریم و از مصرف خوردنی های  مختلف، پشت سر هم خودداری کنیم؛  از خوردن سالاد، ماست، ترشی های زیاد و نوشیدنی های مختلف در کنار غذای اصلی پرهیز کنیم و تا جای ممکن از زیتون، هویج پخته و سبزی خوردن استفاده کنیم. یادمان باشد که خوردنی هایی چون شله زرد، شیربرنج، حوا و ارده یک وعده غذایی هستند و بهتر است از زیاد خوردن آنها در کنار دیگر غذاها پرهیز کنیم.