شهرنشینی با دو مکانیسم بر پوست تاثیرگذار است. اول نقش استرس که یک عامل منفی برای پوست به شمار می رود و با افزایش ترشح هورمون کورتیزول باعث افزایش تولید چربی در پوست می شود و بدنبال آن منجر به بروز آکنه می شود. از طرفی استرس می تواند پوست را دهیدراته کند و توانایی ترمیم آن را مختل نماید بنابراین منجر به بروز مشکلات جدید در پوست شده و یا مشکلات قبلی را تشدید می کند. از جمله دیده می شود که بیماری روزاسه، پسوریازیس یا اگزما تشدید می شود و از طرف دیگر آلودگی هوا تاثیرات منفی بر پوست دارد. در واقع می توان گفت پوست هدف اصلی ذرات آلوده در اتمسفر است که منجر به بروزتومورها و آلرژی می شود. پوست یک محافظ بدن از عوامل خارجی سمی مثل اشعه ماوارء بنفش، عوامل شیمیایی سمی یا آب آلوده است. اثرات فوری آلاینده های محیطی  بر پوست می تواند به شکل بروز آکنه، درماتیت تماسی و پیگمانتاسیون یا بی رنگی بخشی از پوست ناشی از واکنش های شیمیایی و سرطان پوست باشد، بر اساس آمار مرکز ملی بیوتکنولوژی سرطان های پوست رابطه مستقیم با تماس با اشعه فرابنفش با طول موج ۲۹۰-۳۲۰ نانومتر دارد و هر یک درصد کاهش در ازن منجر به افزایش  دو درصد در تابش اشعه فرابفنش و بنابراین دو درصد افزایش بروز سرطان پوست می شود. بنابراین آلاینده های محیطی با حذف لایه ازن یک معضل بزرگ در درماتولوژی محسوب می شوند. یکی از آلاینده های محیطی فرمالدئید است که با بروز تهوع و تحریک پوست و چشم همراه است و هیچ محدوده استانداری برای این ذره وجود ندارد و بنابراین باید از تماس با آن به کلی اجتناب کرد. تحقیقات نشان داده است که ذرات آلوده در محیط می تواند بر پیری پوست تاثیر بگذارد. ذرات آلوده هوا می تواند باعث بروز رنگدانه های قهوه ای، چین و چروک های عمیق و عروق برجسته روی پوست می شود. برای پیشگیری از آثرات آلاینده ها بر پوست می تواند دستکش نخی روشن پوشید و به طور مکرر از ضد،آفتاب مناسب استفاده کرد.