راه معده یعنی مری به دهان و مجاری تنفسی در موقع بلع بسته است و بیماری های معده باعث رایحه بد در دهان نمی شوند. در حقیقت عفونت های مجاری فوقانی تنفس، به خصوص حلق و سینوس ها و دندان ها و بیشتر از همه زبان منشاء بوی بد دهان است. تنفس بدبو، به ندرت به علت بیماری های ریوی مزمن است که با رشد میکروب های بی هوازی در ریه (آبسه ریه- برونشکتازی) ایجاد می شود ولی محل شایع رشد این میکروب ها در لوزه ها- سینوس ها و دندان است که گازهایی مثل اندول تولید می کنند. باقی ماندن غذا در شکاف ها و حفره انتهایی زبان و فساد این مواد، بوی بدن در دهان ایجاد می کند. بنابراین معاینه دندانپزشکی و بررسی دندان ها و لثه از نظر عفونت همچنین معاینه گوش و حلق و بینی از نظر وجود عفونت در لوزه ها و ترشحات چرکی پشت حلق، اولین اقدام جهت تشخیص و معالجه بوی بد دهان است. علل خارج از مجاری تنفسی فوقانی کمتر از ده درصد موارد هالیتوزیس را شامل می شود. مثلا در بیماری های پیشرفته کبدی (سیروز) ممکن است بوی بسیار نامطبوعی در دهان وجود داشته باشد (تعفن کبدی). در سرطان های معده به ندرت بوی بد از دهان استشمام می شود که بیشتر برای خود بیمار آزار دهنده است. مصرف سیر، چه به صورت غذایی و چه به عنوان دارو و بعضی مواد دارویی مانند ایزوسورباید (داروی قلبی) هم ممکن است علت غیرموضعی بوی بد دهان باشد. تشنگی طولانی و غذا نخوردن هم بوی دهان را تشدید می کند. بعضی خانم ها نیز از افزایش هالیتوزیس در زمان عادت ماهانه شکایت دارند. برای معالجه هالیتوزیس بهترین درمان برطرف کردن علت است؛ مثلا اگر جایگزینی و رشد میکروب های بی هوازی در بین دندان ها باشد، شست و شوی دندان ها و جلوگیری از ماندن غذا بین آنها که محلی برای رشد میکروب هاست لازم می باشد. مصرف داروهایی که دهان را خشک می کند، مثل بعضی داروهای روانگرا (ضدافسردگی) و سیگار هم بوی بد دهان را تشدید می کند که دراین صورت ترکیب سیگار علاوه بر فواید متعدد دیگر، برای رفع این مشکل توصیه می شود.