مهارت های زندگی آن نوع از توانایی ها و مهارت هایی است که موجب شکل گیری رفتارهای مثبت و سازگارانه در فرد می شود و برای رسیدن به موفقیت و شادکامی در زندگی روزمره و عادی مورد نیاز است. این مهارت ها به فرد کمک می کند تا ضمن سازگاری با جامعه، به شکل موثرتری با آسیب ها و چالش های زندگی روزمره مقابله کند. سازمان بهداشت جهانی ده مهارت اصلی را برای زندگی مشخص کرده است. این مهارت ها که به لحاظ ارتباط طبیعی آنها با یکدیگر به صورت دوتایی تقسیم بندی شده اند عبارتند از:
۱- مهارت های خودآگاهی/ همدلی ( مانند خودآگاهی، آگاهی از حقوق و مسئولیت ها و ...)
۲- ارتباط / روابط بین فردی ( مانند ارتباط کلامی و غیرکلامی موثر، گوش دادن، دوست یابی و ...)
۳- تصمیم گیری / حل مسئله ( مانند تفکر مثبت، ابراز وجود، تشخیص راه حل های جدید و ...)
۴- تفکر خلاق / تفکر انتقادی ( مانند تفکر مثبت، ابراز وجود، تشخیص راه حل های جدید و ...)
۵- مقابله با هیجانات / مقابله با استرس ( مانند شناخت هیجانات، مقابله با ناکامی، خشم، بی حوصلگی و...)
آموزش آداب و مهارت های زندگی ماهیت بین رشته ای دارد و محتوای آن از دانش های مختفی نظیر دین، فرهنگ، بهداشت، روان شناسی، علوم اجتماعی، اقتصاد، منزل،آموزش شهروندی و تکنولوژی تشکیل شده است.
ضرورت آموزش مهارت های زندگی
بخش زیادی از مشکلات امروزین جوامع نظیر اعتیاد، خشونت، رفتارهای بزهکارانه، عدم توجه به حقوق دیگران، بی احترامی به بزرگسالان، از دست دادن امید، فقدان عزت نفس، ناتوانی افراد در حل مشکلات خود به روش منطقی، اختلالات رفتاری و انجام رفتارهای ضداجتماعی و غیره به علت نبودن آموزش مهارت های زندگی است. در جوامع امروز، افراد به الگوها، دانش ها و مهارت هایی نیاز دارند که به کمک آنها بتوانند از وظایف خود در ارتباط باخویشتن، خدا، افراد، گروه ها و جوامع آشنا شوند و در عمل آنها را به شکل عاقلانه و موفقیت آمیزی به کار گیرند.