آلودگی نوری در حقیقت نور مضاعفی است که به عنوان یکی از تاثیرات جانبی تمدن امروزی ایجاد می شود. با افزایش شهرنشینی و روند رو به رشد استفاده از لامپ هایی که به جای روشن نمودن محل تردد انسان ها تمام منطقه و حتی گاه تمام اکوسیستم یک ناحیه را روشن می کند، از تعداد ستارگانی که در آسمان شب دیده می شوند روز به روز کاسته می شود. تحقیقاتی که در زمینه های مختلف در دنیا انجام شده حاکی از اثرات مستقیم آلودگی نوری بر زندگی سایر حیوانات و بسیاری از گیاهان است که به برخی از آنها اشاره می کنیم. بدن انسان همانند یک ساعت بسیار دقیق بر حسب میزان نورهای طبیعی روزانه فعالیت های خود را تنظیم می کند. یکی از مهمترین این فعایت ها این است که در زمانی که تاریکی محض است، بدن شروع به ترشح ملاتونین می کند و این فرآیند در مدت زمان شش یا هفت ساعت تاریکی محض مي تواند تاثیرات بسزایی در سلامت انسان ایفا کند. در حالیکه امروزه به علت وجود لامپ های بی شماری که در تمام نقاط شهر با اشکال مختلف قد علم کرده اند، شب ها کاملا تاریک نیستند، پس روند ترشح ملاتونین مختل می گردد و در نتیجه تنظیم فعالیت های حیاتی بدن با اختلال مواجه می گردد که یکی از مهمترین نتایج آن خستگی روزانه و بی حوصلگی می باشد. همچنین روند رو به رشد سرطان سینه در برخی موارد ارتباطی مستقیم با آلودگی نوری دارد. مختل شدن کارکرد ساعت بیولوژیکی بدن انسان هم باعث به هم خوردن تعادل هورمون ها در بدن شده و اثرات زیان بار بر سلامت انسان بر جای خواهد گذاشت. این اثرات سوء فقط به انسان ها ختم نمی شود بلکه تحقیقات نشان داده است که سایر جاندران هم از این اثرات مصون نیستند مثلا لاک پشت هایی که در سواحل از سر تخم بر می آورند و بایست به سمت نور ماه و اقیانوس حرکت کنند به علت وجود پروژکتورهای قوی در مسیر راهشان منحرف شده و به سمت بزرگراه ها حرکت می کنند و در خطر نابودی قرار می گیرند. هدف از گفتن این همه مشکلات تقبیح استفاده از روشنایی در شهرها نیست، بلکه با کنترل کیفیت لامپ های مورد استفاده و استفاده از لامپ های تک طیفی و همچنین تنظیم سرپوش لامپ ها و خاموش نمودن لامپ های اضافی می توان از بسیاری از این مشکلات جلوگیری کرد.