پیرچشمی عارضه ای شایع است که با افزایش سن بروز می کند به طوری که از هر ۴ فرد بالای ۴۵ سال یک نفر دچار این بیماری می شود. شروع پیرچشمی به عوامل مختلفی مثل نژاد، شرایط آب و هوایی، تغذیه و عوامل فیزیولوژیک فرد بستگی دارد. در نتیجه این اختلال بینایی، فرد تصاویر و اشیاء نزدیک را به صورت تار یا نوشته ها را به صورت درهم می بیند. بیماری های مثل دیابت، فشارخون یا ابتلا به عیوب انکساری به صورت دوربینی ممکن است موجب بروز پیرچشمی قبل از ۴۰ سالگی شود. سوء تغذیه و خستگی نیز در بروز پیرچشمی تاثیر منفی دارند.
نکات موثر در بروز زودرسی یا پیشگیری از پیرچشمی عبارتند از:
- مصرف انواع میوه ها به خصوص مرکبات و سبزیجات در پیشگیری و به تعویق افتادن زمان ابتلا به این بیماری نقش دارد.
- استفاده از عینک های آفتابی، مصرف آنتی اکسیدان هایی مانند ویتامین C، E و روی نیز در پیشگیری از بروز زودرس پیرچشمی موثر است.
- استفاده از لامپ های کم مصرف سبب بروز پیرچشمی زودرس می شود.
- نوع شغل هم یک عامل خطر است به ویژه اگر شغلی به دید نزدیک نیاز داشته باشد، مانند نقاشان، فرش بافان.
- پیرچشمی در زنان شیوع بیشتری دارد.
- داروهایی مانند ضدافسردگی ها و آنتی هیستامین ها و همچنین الکل می توانند انعطاف پذیری عدسی چشم را کاهش دهند.
- عوامل جغرافیایی مثل دمای بالای هوا، مواجهه زیاد با پرتو ماوراء بنفش آفتاب و زندگی کردن در نزدیک خط استوا، افراد را در معرض خطر بیشتر ابتلا به پیرچشمی قرار می دهد.
- عارضه دوربینی به انعطاف پذیری زیاد عدسی های چشم نیاز دارد. افراد دوربین زودتر از افراد نزدیک بین به پیرچشمی مبتلا می شوند.
- بیماری های چشم، یا تروما و آسیب به عدسی های چشم یا ماهیچه های مژکی می تواند باعث تسریع بروز پیرچشمی شود.