آروغ چیزی نیست جز مقداری گاز که معمولا بعد از خوردن و آشامیدن از دهان خارج می شود. این گاز حاوی مقدار اندکی نیتروژن و اکسیژن است. گاهی اوقات که این گازها را می بلعیم و وارد معده مان می کنیم، نیاز به خارج کردن آنها پیدا می کنیم. آروغ زدن به طورکلی مسئله نگران کننده ای به دنبال ندارد اما گاهی اوقات  نشان دهنده بیماری در دستگاه گوارشی، دندان قروچه، عدم تحمل لاکتوز و ... است. آروغ زدن به نوزاد کمک می کند تا هوایی که به هنگام شیر خوردن و مکیدن سینه مادر وارد شکمش شده است، از بدن خارج کند. برخی از نوزادان که مقدار هوای بیشتری را بلعیده اند و کمتر آروغ می زنند، دچار دل دردهای شدید و نفخ دستگاه گوارشی می شوند. گاهی اوقات آروغ زدن نوزاد بعد از شیر خوردن اتفاق می افتد ولی گاه تا ۳۰ دقیقه هم طول می کشد تا کودک آروغ بزند. گاهی اوقات این پروژه با استفراغ همراه می شود و مقداری از شیری که خورده از دهانش بیرون می آید. گاهی مواقع نوزاد بدون آنکه آروغ زده باشد، به خواب می رود ولی مدت کوتاهی بعد با گریه از خواب بیدارمی شود واین گریه یک معنی بیشتر ندارد: منو بغل کن و آروغم را بگیرد.
چگونه آروغ نوزاد خود را بگیرید؟
سعی کنید حالت های مختلفی را امتحان کنید و متوجه شوید که نوزادتان در کدام حالت بهتر آروغ می زند، مثلا صاف بنشینید یا بایستید و نوزادتان را روی قفسه سینه تان نگاه دارید. چانه نوزاد روی شانه های شما باشد تا بتوانید سر او را نگه دارید( با یک دست) و با دست دیگرتان به آرامی پشت نوزاد را بمالید. این کار به او کمک می کند تا راحت تر آروغ بزند. روش دیگر این است که نوزاد خود را به سینه و به شکم بخوابانید؛ سر او را نگه دارید به طوری که سر او بالاتر از قفسه سینه اش باشد بعد به آرامی پشت او را بمالید.