انسان به پیشرفته ترین ابزار پردازشی و تحلیلی موجود در طبیعت به نام مغز مجهز است. این پردازشگر الکتروشیمیایی فوق العاده، با وزن تقریبی ۱/۴ کیلوگرم، حدود ۸۰ درصد از فضای جمجمه را اشغال کرده است. با وجود اینکه مغز فقط ۲ درصد از وزن کل بدن را تشکیل می دهد، با یک تریلیون نورون یا سلول عصبی و سلول های گیلیال و بیش از ۱۶۱ هزار کیلومتر رگ خونی، حدود ۲۰ درصد از اکسیژن و ۲۵ درصد از گلوکز کل خون را به عنوان انرژی مصرف می کند و توانایی تولید ۱۰ تا ۲۳ ولت جریان الکتریسته دارد. مغز انسان قادر است با استفاده از فناوری نانوی طبیعی در هر ثانیه، یک میلیون ارتباط جدید برقرار کرده و اطلاعات مربوط به یک قرن زندگی را ثبت، بازیابی و اصلاح کند. این بخش حیاتی تمامی اقدامات اجزای بدن را کنترل می کند، به طوری که شمارش همه وظایف مغز خارج از حوصله است، دو نکته در این زمینه بسیار حائز اهمیت است،، اول آنکه مغز انسان همواره در حال افزایش توان از طریق یادگیری است و دوم آنکه مغز انسان علاوه بر انجام میلیون ها وظیفه روزمره از طریق بیش از ۵۰ هزار کیلومتر رشته عصبی محرک و ۶۴۰ عضله در بدن مانند ۲۰ هزار چشمک در طول روز، توانایی ورود به عرصه غیرفیزیکی مانند تخیل و تجسم را هم دارد. به طور معمول ۷۰ هزار فکر در طول روز در ذهن هر انسانی شکل می گیرد و هر فرد می تواند تصویری را که فقط به مدت ۱۳ هزارم ثانیه مشاهده و پردازش کند که به خروجی این سیتسم خارق العاده، عقل و هوش می گویند. هوش قابلیتی استثنایی است که در انسان وجود دارد و توانایی ارتقا یا تنزل دارد، به این معنا که انسان هرچه بیشتر فعالیتهای ذهنی اش را پرورش دهد، می تواند ضریب هوشی خود را بهبود ببخشد و هر چه کمتر از ذهنش استفاده کند، این قابلیت کمرنگ تر و بی اثرتر می شود.