مصرف داروهای کاهش وزن به آن دسته از افرادی توصیه می شود که پیش از این برای رسیدن به وزن ایده آل خود ورزش و فعالیت بدنی و رژِم های لاغری را امتحان کرده اند و موفق نبوده اند. باید توجه داشت که داروهای لاغری در ترکیب با رژیم غذایی کم کالری و ورزش و فعالیت بدنی به افراد چاق یا دارای اضافه وزن کمک می کند تا حدود پنج الی ده درصد از اضافه وزن خود را طی یک سال از دست بدهد. در واقع نیمی از این کاهش وزن مربوط به ورزش و رژیم و نیم دیگر در اثر مصرف داروست. شاید پنج تا ده درصد از اضافه وزن آن قدرها هم زیاد به نظر نرسد، ولی همین مقدار کاهش وزن نقش موثری در کاهش فشار خون، سطح چربی های خون، قند خون و مقاومت سلول های بدن به انسولین دارد. البته توجه به این نکته ضروری است که مصرف این داروها در مورد همه افراد چاق جواب نمی دهند و در نتیجه اگر مصرف کننده در طول دوره استفاده از دارو همچنان وزن اضافه کند یا ورزنش پایین نیاید، باید مصرف دارو را قطع کند. این نکته را نیز در نظر داشته باشید که این داروها به واسطه مکانیسم های مختلف، منجر به کاهش وزن و رفع چاقی می شوند. به عنوان مثال، گروهی از این داروها، روی سیستم عصبی اثر می گذارند و اشتها را کاهش می دهند و گروهی دیگر هستند که مانع از جذب چربی در بدن می شوند. نتیجه مصرف این گروه از داروهای لاغری، دفع چربی از بدن است که همراه این چربی، ویتامین های محلول در آن هم دفع می شود و مصرف بلند مدت آنها می تواند عوارض خاصی را به دنبال داشته باشد. برخی دیگر از داروهای لاغری اثر سیری و پر کنندگی دارند. این داروها که عمدتا فیبر هستند، حجم معده را پر می کنند تا احساس گرسنگی به تاخیر بیفتد و احساس سیری افزایش پیدا کند؛ به این ترتیب کالری دریافتی در طی روز کاهش پیدا می کند و به مرور وزن فرد پایین می آید.