زندگی در دنیای کنونی ما سرشار از سر و صدای ناخواسته است این صداها نه تنها در بخش های صنعتی، بلکه در بخش های اداری و خانگی نیز وجود دارند؛ در بخش خانگی با گسترش آپارتمان نشینی این مشکل دوچندان شده است. شدت یا بلندی صدا و طول مدت شنیدن آن دو عامل تاثیرگذار در کاهش شنوایی اند. قرار گرفتن در معرض صداهای بلند به مدت طولانی حساسیت گوش را کاهش می دهد، هنگام گوش دادن به چیزی اگر گوشتان زنگ می زند یا حس می کنید صدا در گوشتان می پیچد باید بدانید که صدا بیش از حد بلند است و این علامت خطرناکی است و در دراز مدت باعث از دست رفتن شنوایی تان خواهد شد. از این رو، عایق کاری صوتی یا صدابندی ساختمان ها امری الزامی و ضروری است. صدابندی و کاهش آلودگی صوتی در هر ساختمان بر دو اصل زیر استوار است: اول جذب طنین صداهای داخل ساختمان دوم جلوگیری از انتقال اصوات خارجی به داخل ساختمان. حد مطلوب صدا در ساختمان های مسکونی و در اتاق خواب ۳۰ دسی بل، در اتاق نشیمن ۴۰ دسی بل و در آشپزخانه ۴۵ دسی بل است و حداکثر صدا نباید ۵ دسی بل بیشتر از این مقدارها باشد. لذا باید در ساختمان از عایق های صوتی استفاده شود. عایق صوتی از انتقال صدا از یک محل به محل دیگر جلوگیری می کند. مهمترین ویژگی های یک عایق صوتی مناسب  زیاد بودن وزن آن، نرم بودن، ظرفیت بالای کاهش سر و صدا، غیر قابل نفوذ بودن، تخلخل و مقاومت در برابر حمله موجودات زنده نظیر حشرات است. انواع عایق های صوتی شامل: پلی استایرن، پشم شیشه، کف شیشه، پشم سنگ، بتون لیکا، دیوارهای پوششی کناف، عایق صوتی سربی، صفحات ساخته شده از فیبرهای سلولوزی، کاشی های ساخته شده از فیبرهای معدنی، تایل های ساخته شده از فیبرهای معدنی، کاشی های فلزی سوراخ دار، اندودهای آکوستیکی است.