سیر در زمان فراعنه مصر برای معالجه زخمها، عفونتها، تومورها و انگلهای روده ای استفاده می شده است. در گیاه سیر ماده ای به نام آلیسین وجود دارد که موجب بوی زننده آن می شود. این ماده می تواند میکروبها را نابود کند. امروزه ثابت شده است که ماده آلیسین در فعالیتهای دو  گروه آنزیم هایی که در حیات میکروبها نقش اساسی دارند، اختلال ایجاد می کند. یکی از این دو آنزیم، امکانات لازم را برای میکروبها فراهم می آورد تا به بافتهای میزبان حمله کنند و آنزیم دیگر برای متابولیسم و بقای میکروب مورد نیاز است. بدین ترتیب این ماده گوگردار ارزشمند، برای از بین بردن میکروبها مفید است و به عنوان آنتی بیوتیک عمل می کند. سیر به دلیل داشتن اسید سیتریک در ترکیب شیمیایی خود برای حل کردن سنگهای صفراوی مورد استفاده قرار می گیرد. سیر با داشتن مواد موثر و مفید مانند پروستاگلندیها و ترکیبات گوگردار، بر اسیدهای چرب صفراوی و همچنین کلسترول اثر می گذارد و آنها را تجزیه می کند. درمان علائم بیماری قند که از مشخصه های آن، سنگهای کلسترولی است از ویژگی های این گیاه است.

املاح موجود در سیر
۱- آهن: جهت انتقال اکسیژن و ترکیب تعدادی از آنزیمها، جلوگیری از خونریزی، کم خونی ناشی از کمبود آهن و برطرف کردن ناراحتی های ناخن به کار می رود.
۲- روی: در درمان ناراحتی های پوستی و همچنین بهبود سریع زخمها، نقش اساسی دارد.
۳- مس: به تشکیل رنگدانه های پوست و مو کمک می کند. همچنین عاملی ضروری در تشکیل پروتئین ها، آنزیم ها، کلاژها و الاستینها است.
۴- گوگرد: به پوست بدن رنگ بهتری می دهد موها را براق و از بدن در برابر عفونت محافظت می کند.
۵- سلنیم و ویتامین E: برای جلوگیری از پیری زودرس و پیشگیری از چین و چروک پوست بدن و حفاظت و نگهداری از پوست لازم است.