یک سلول بنیادی سلولی است که می تواند به طور دایم رشد کرده و به انواع متفاوتی از سلول ها تبدیل شود. در واقع هر سلول بنیادی دو توانایی دارد. اول آنکه می تواند مشابه خودش را بسازد و دیگر این که می تواند به هر یک از ۲۱۰ نوع سلول مختلف در بدن انسان تبدیل شود. بدین ترتیب برخی از این سلول ها و مواد حاصل از آنها می توانند استخراج شده و به بیمارانی که دچار ضایعه تخریب سلولی هستند، تزریق شوند. فایده چنین تکنیکی آن است که به لحاظ مشابهت سلول های تزریق شده، سیستم ایمنی بیمار، هیچ گونه تعارضی نسبت به آنها ایجاد نمی کند. بیماری هایی که می تواند از این طریق مورد معالجه قرار گیرند، عبارتند از بیماری های قلبی، دیابت، پارکینسون و بسیاری بیماری های دیگر که موجب تخریب سلولی می شوند. مخالفت اصلی که با این شیوه از مداوا صورت می گیرد، از این واقعیت ناشی می شود که این شیوه متضمن به وجود آوردن یک جنین انسان و سپس از بین بردن آن برای به دست آوردن سلول های بنیادی است. به علاوه بحث های مربوط به دستکاری های ژنتیکی و نیز همانندسازی یک انسان کامل نیز تردیدهایی را در استفاده از سلول های بنیادی جنین به همراه دارد. گفته می شود قدیمی ترین کارها در زمینه پیوند سلولی از انتقال سلول های خونی آغاز و به پیوند اعضا منتهی شده است. با این حال پروژه استفاده از سلول های بنیادی در حیوانات از چهار دهه گذشته آغاز شده است و با دستیابی به نتایج بسیار مطلوب طی ده سال گذشته روی انسان مورد آزمایش و بررسی قرار گرفته است. یکی از اصلی ترین موارد استفاده از این سلول ها، در انسان، در ترمیم و بازسازی بافت مرده قلب است. خوشبختانه طبق تحقیقات صورت گرفته، تزریق سلول های بنیادی برای ترمیم بافت های فرسوده قلب تاکنون خطر جدی به همراه نداشته است.