این روزها وقتی برای خرید نان به برخی از نانوایی های فانتزی سری می زنیم، با انواع مختلفی از نان های حجیم یا نازک و ترد شده ای که حاوی سبوس یا دانه هایی چون کنجد، شاهدانه، زیره، مغز آفتابگردان، جو، چاودار یا برخی سبزیجات خشک هستند، مواجه می شویم. این نان ها طرفدراان زیادی دارد و گاهی برخی تولیدکنندگان آنها را رژیمی معرفی می کنند و خواص درمانی بی شماری به آنها نسبت می دهند. اما آیا واقعا این نان ها رژیمی اند؟ آیا می توان از آنها برای برخی بیماری های خاص استفاده کرد؟ اکثر ما وقتی با لفظ رژیمی رو به رو می شویم، تصور می کنیم که محصول کم کالری بوده و چاق کننده نیست. بنابراین آن را در حجم زیاد خریداری و در یک وعده به مقدار زیاد مصرف می کنیم، اما نکته قابل توجه آن که رژیمی بودن یک محصول می تواند مفهوم دیگری نیز داشته باشد. مثلا نان هایی که برای یک بیماری خاص مناسب باشد رژیمی محسوب می شود. به طور مثال نان هایی که سدیم کمتری داشته باشند، نان های کم نمک بوده و برای مبتلایان به فشار خون بالا مناسبند. نان هایی که حاوی جو یا شوید باشد از افزایش کلسترول و چربی خون جلوگیری کرده و برای مبتلایان به چربی خون بالا مفید است. نان هایی که حاوی فیبر یا سبوس بیشتری باشد برای دیابتی ها مناسب است. نان هایی هم که حاوی مغز تخمه آفتابگردان، کنجد یا شاهدانه باشد، به دلیل ویتامین های گروه ب و اسیدهای چرب ضروری برای کودکان در حال رشد، افراد لاغز و یا مبتلایان به سوء تغذیه مفید است. نان هایی هم از آرد سیب زمینی تهیه شده که برای مبتلایان به سیلیاک مفید است.در واقع همه این نان ها به نوعی رژیمی اند اما هر کدام برای یک بیماری خاص کاربرد دارند. بنابراین با دیدن لفظ رژیمی نباید گمان کنیم که محصول فاقد کالری یا کم کالری است.