کمبود روی به معنی ناکافی بودن مقادیر عنصر روی در سلول های بدن، بر عملکرد غدد تناسلی مردانه، کبد و عضلات و ساختار استخوان ها، دندان ها، مو و پوست تاثیر نامطلوب می گذارد. عنصر روی جزئی حیاتی در ساختار بسیاری از آنزیم هایی است که واکنش های شیمیایی لازم برای فعالیت طبیعی بدن از جمله عملکرد سیستم ایمنی بدن و ترمیم پوست را تسهیل می کند. هر فردی در هر گروه سنی ممکن است با مشکل کمبود روی مواجه شود اما کودکان در دوران رشد سریع، بیشتر با کمبود این عنصر حیاتی مواجه می شوند. به گزارش سایت اینترنتی کامن سنس شایع ترین علایم کمبود روی در بدن شامل کم اشتهایی، رشد کم، احساس مزه یا بوی نامطبوع و کاهش حس چشایی و بویایی، کاهش میل جنسی، تیره شدن پوست سراسر بدن، آسیب موها و تغییر شکل ناخن ها هستند. به گفته متخصصان تغذیه، مصرف بیش از حد موادی که به روی متصل شده و مانع جذب آن در لوله گوارش می شوند، عامل مهمی در کاهش میزان این عنصر در بدن است. علاه بر این ها، عوامل دیگری که از این حیث در درجه دوم اهمیت هستند عبارت از برداشتن هر یک از بخش های لوله گوارش به ویژه معده طی عمل جراحی، آلوده شدن لوله گوارش با انگل و مصرف بیش از حد شیر در دوان قبل از مدرسه هستند. عواملی که موجب افزایش خطر کمبود روی در بدن می شوند شامل مصرف الکل استفاده از داروهای افزایش دهنده دفع روی، بارداری، دیابت قندی، بیماری کلیوی یا سیروز کبدی و سوختگی هستند. متخصصان تاکید دارند که افراد بزرگسال نباید بیش از مقادیر توصیه شده و موجود در شیر و سایر لبنیات یا نان سبوس دار از این عنصر مصرف کنند. همچنین نباید بیش از ۱۵۰۰ میلی گرم کلسیم در روز مصرف کنند. به علاوه توصیه می شود که از مصرف دوزهای زیاد مکمل ویتامین د نیز پرهیز شود.