تحقیقات نشان داده است که بیش از یک تصادف از هر ۴ تصادف مرگبار، توسط رانندگانی اتفاق می افتد که خسته و نیازمند استراحت هستند. یافته ها نشان دهنده آن است که پس از ۴ ساعت رانندگی بدون وقفه، قدرت و سرعت عکس العمل راننده ۵۰ درصد کندتر از زمان شروع حرکت است. پس با ادامه راندن خودرو در این وضعیت احتمال بروز تصادف ۲ برابر بیشتر است و جالب اینکه با رسیدن زمان رانندگی بدون توقف به ۶ ساعت، احتمال خطر به ۸ برابر افزایش پیدا می کند. برای حل این معضل کامپیوترها به کمک ما آمده اند. سیستم تشخیص خستگی به محض شروع حرکت و با استفاده از سنسورهای مختلف، به بررسی رفتار راننده در هر سفر پرداخته و برای او یک پرونده (شامل اطلاعات مذکور) ایجاد می کنند و پس از آن به طور پیوسته اطلاعات پرونده را با اطلاعات لحظه ای دریافتی از سنسورها مقایسه می کند. این شیوه دائمی کنترل رفتار راننده به جهت شناخت تغییر وضعیت بدن از حالت هوشیاری به خواب آلودگی کاربرد دارد و دارای درصد خطای بسیار پایینی است. در قلب این سامانه، یک سنسور حساس روی سیستم فرمان وجود دارد که اجازه می دهد نظارت دقیقی بر چگونگی حرکت فرمان و سرعت گرداندن فرمان توسط راننده، صورت پذیرد ( برای مثال حرکت تند و ناگهانی فرمان به جهت اصلاح مسیر، نشان دهنده خستگی یا حواس پرتی راننده برای سامانه است). براساس این داده ها، اطلاعات مهم دیگری مثل: طول سفر، ساعت سفر (در شب یا روز و در ساعات عادی شب یا در نیمه شب)، کیفیت و نوع سطح مسیر (مسیرهای پر دست انداز توجه راننده را بیشتر به رانندگی جلب می کنند)، نحوه رفتار راننده با کنترل های سیتم صوتی (مثل رانندگانی که مدام با سیستم صوتی کار می کنند)، نحوه به کارگیری پدال های گاز و ترمز، نحوه نشستن راننده روی صندلی ( به وسیله حسگرهای فشار داخل صندلی)، حدود سرعت و شتابگیری توسط راننده جمع آوری و توسط واحد مرکزی پردازشگر اطلاعات الکتریکی خودرو پردازش شده و با داده های ثبت شده در چند دقیقه شروع رانندگی مقایسه می شود و در صورت خواب آلودگی راننده سیستم با اخطارهای صوتی و تصویری راننده را به توقف خودرو و صرف یک فنجان چای یا قهوه دعوت می کند. جالب اینکه پس از دادن اخطار به راننده سیستم خودرو به طور خودکار نزدیکترین استراحتگاه تفریحی و خدماتی را روی نقشه پیدا کرده و در صورت تمایل، راننده را به آن مکان راهنمایی می کند.