تاریخچه استفاده از طب سوزنی در کشور چین به دوران نوسنگی بازمی‌گردد که در آن زمان از سنگ‌هایی نوک تیز به نام «بیان شی» استفاده می‌شد. سوزن‌های سنگی طب سوزنی مربوط به پنج هزار سال پیش توسط باستان‌شناسان در کشور چین کشف شده‌است. نخستین کتاب چینی که در آن در مورد طب سوزنی بحث شده‌است کتاب «طب داخلی کلاسیک امپراتور زرد» می‌باشد که در حدود ۲۳۰۰ سال پیش نوشته شده‌است. آن کتاب از انواع سوزن‌های فلزی، گذرگاه‌های انرژی در بدن و نقاط خاص بر روی آنها، انواع روش‌های فروکردن سوزن در بدن و انواع بیماری‌هایی که می‌توان با استفاده از طب سوزنی آن‌ها را درمان کرد بحث کرده‌است. شايد بتوان طب سوزني را يکي از قديمي ترين و در عين حال کاربردي ترين روش هاي طبابت دانست که در حال حاضر در قرن ۲۱ مورد استفاده قرار مي گيرد. شناخت دوباره اين طب را به جرات مي توان مديون روزنامه نگار مجله نيويورک تايمز يعني حيفررستون دانست که در سال ۱۹۷۱ طي مقاله اي به بررسي روش هاي طبابت در چين که توسط سوزن انجام مي شد پرداخت. طب سوزني امروزه با استفاده از فرو کردن سوزن هاي خاصي به درون بدن از طريق پوست توسط دست و يا حتي جريان الکتريسته انجام مي شود. سوزن هايي که در اين طب مورد استفاده قرار مي گيرند فلزي هستند و تقريبا به قطر چند تار موي سر مي باشند. بيماراني که اين روش درماني را براي خود انتخاب مي کنند اظهارات متفاوتي دارند اما در مجموع اغلب آنها بيان مي کنند که هنگام فرو کردن سوزن به بدنشان، احساس درد زيادي نمي کنند. معمولا تجربه و تخصص پزشک معالج در استفاده از سوزن مي تواند ميزان درد حاصله را کاهش يا افزايش دهد. سوزن هايي که در طب سوزني استفاده مي شوند بايد استريل باشند و مي توان هر يک از آنها را براي يک و فقط يک بيمار استفاده کرد.