در سال ۲۰۱۰ در ایالات متحده آمریکا به وجود ماده ای به نام Bisphenol‪(BPA)‬ در پلاستیک پی بردند. یکی از منابع مهم BPA کاغذهای  رسید دستگاه های خودپرداز است که حاوی مقدار زیادی از این ماده است. در یک آزمایش از فردی خواسته شد که یک کاغذ رسید را به مدت چند دقیقه درون مشت خود نگه دارد. وقتی میزان BPA خون فرد قبل و بعد از تماس با کاغذ رسید اندازه گرفته شد، مشخص شد که میزان زیادی از این ماده از طریق پوست جذب شده است و از طریق جریان خون به سرعت به تمام بخش های بدن رسیده است.
این ماده در ابتدا برای درمان برخی بیماری های هورمونی در زنان آزمایش شد ولی با موفقیت روبرو نشد. سال های بعد که پلاستیک و محصولات پلاستیکی تولید شد، از این ماده به علت مقاومت مناسب برای استحکام بیشتر محصولات پلاستیکی استفاده شد. در آن زمان خطری از این ماده گزارش نشده بود و دوزهای پایین این ماده برای انسان بی خطر در نظر گرفته می شد. یک گروه از پژوهشگران در نهایت نشان دادند که مقادیر بسیار کم از این ماده نیز برای انسان دارای خطرات قابل توجهی است. از جمله خطرات و عوارض ناشی از این ماده بلوغ زودرس، سرطان پروستات، سرطان سینه، دیابت و چاقی است. همچنین این ماده بر روی دستگاه ایمنی، دستگاه عصبی و غدد درون ریز هم اثر می گذارد. در پژوهش های انجام شده، سرطان زایی و جهش این ماده در مدل های حیوانی دیده شده است. این ماده به خاطر شباهتی که به هورمون استروژن دارد، حتی در غلظت های خیلی کم نیز عملکرد این هورمون را تحت تاثیر قرار می دهد و دستگاه تولید مثلی را  دچار اختلال می کند. این ماده از طریق دستگاه گوارش، دستگاه تنفسی و پوست چذب بدن می شود و اصلی ترین راه جذب آن از طریق دستگاه گوارش است. قرار گرفتن مادران در معرض این ماده در دوران بارداری ممکن است یک عامل خطر احتمالی برای رفتارهای غیرمعمول در کودکان پیش دبستانی، به ویژه در پسران باشد و به طور قابل توجهی با افسردگی و اضطراب در پسران ارتباط دارد.