عصر یخبندان حاصل سرمای وحشتناک و بی نهایت شدید نیست. کافی است دما ده تا دوازده درجه سلیسیوس از آنچه در مناطق شمالی زمین هست پایین تر بیاید، آن وقت تابستان ها به قدری خنک (سرد) می شود که برف و یخ شکل گرفته در زمستان ها، فرصتی برای ذوب شدن نمی یابد و در نتیجه در هر زمستان برف و یخ بیشتری روی یخ و برف سال های قبل قرار می گیرد و یخ ها ناپدید نمی شوند و عصر یخبندان رخ نشان می دهد. عصر یخبندان دوره ای درازمدت کاهش دمای آب و هوای زمین است که در گسترش یخسارهای قاره ای، قطبی و آلپی تاثیرگذار است. عصر یخبندان بیشتر به دوره ای از یخسارها در نیم کره شمالی و جنوبی گفته می شود؛ پس ما هنوز در عصر یخبندان هستیم چرا که یخسارهای گرینلند و قطب جنوب هنوز وجود دارند. عصر یخبندان در دوره های مختلفی وجود داشته است؛ اما چرا؟ چرا بخش بزرگی از سیاره ما زیر برف پنهان شده است؟ دانشمندان ایده ها و نظرهای مختلفی دارند که هر یک تلاش می کنند بهترین پاسخ را بر اساس شواهد موجود توضیح دهند. یکی از این ایده ها این است که شاید ترکیب جو زمین تغییر کرده و به کاهش دما منجر شده است. شواهد خوبی وجود دارد که در ابتدای هر دوره یخبندان، گازهای گلخانه ای جو زمین کاهش معنی داری داشته اند و در پایان این دوره ها، میزان گازهای گلخانه ای افزایش پیدا کرده است. ذرات ریز غبارهای آتش فشانی نیز یکی دیگر از بهترین نامزدها است. آتش فشان های بسیار قدرتمند، حجم بسیار زیادی ازذرات غبار را به جو می فرستند که همچون سایه بانی وسیع، جلوی رسیدن چند درصد از نور خورشید را به زمین می گیرند. همین چند درصد (کمتر از پنج درصد) در طولانی مدت ممکن است باعث کاهش دمای زمین به اندازه هفت تا دوازده درجه سلسیوس شود که خود برای آغاز یک عصر یخبندان کفایت می کند. کره زمین در پنج میلیارد سال گذشته دو عصر یخبندان عظیم و طولانی و سه عصر یخبندان کوچک را پشت سر گذاشته است. در حال حاضرنیز با توجه به شاخص های اقلیمی اعصار یخبندان، در یک عصر یخبندان کوچک به سر می بریم.