بسیاری از افراد به محض شنیدن واژه گیمیفیکشن گمان می کنند که نوعی برنامه نویسی یا فرایند ساخت بازی های کامپیوتری است. گیمیفیکشن در واقع ایجاد تعامل و درگیری فکری بین مخاطب و هدف ما است. با گیمیفیکشن می توان مخاطبان را جذب کرد و آنها را مجاب کرد تا شما را به دوستانشان معرفی کنند و به این ترتیب بر سر زبان ها بیفتید. گیمیفیکشن در واقع استفاده از ابزارها و مکانیزم‌های بازی برای درگیر کردن افراد در شرایط مختلف در کسب و کارها در خارج از فضای بازی است. قدمت گیمیفیکشن به سال ۱۹۱۲ برمی گردد. شرکت کراکر جک که گندم فرآوری شده یا گندمک را تولید می کرد با قرار دادن اسباب بازی در داخل بسته بندی ها توانسته بود فروش فوق العاده ای داشته باشد. هدف اصلی از گیمیفیکشن تاکید بر جنبه و انگیزه های انسانی در همه فرایندهاست؛ یعنی همه سیستم ها به جای طراحی عملکرد محور که هدفش کارایی صرف است، با طراحی انسان محور، برای انگیزه های انسانی بهینه شوند به طوری که بتواند بیشترین تاثیر متقابل را بر گروه مخاطبین هدف بگذارد. گیمیفیکشن باعث می شود تا مخاطبین هدف، تعامل بیشتر و موثرتری را برقرار کنند که خود باعث وفاداری مخاطب نسبت به محصول یا خدمت شما می شود.
به دلایل زیر باید گیمیفیکشن را یاد بگیریم:
- ابزار بازی بسیار قدرتمند است: احتمالا واژه اعتیادآور بودن را برای بازی ها شنیده اید که حکایت از جذابیت آن برای کاربر دارد. آنچه در این بازی وجود دارد و باعث جذابیت آن شده را ابزار یا عناصر بازی  می نامیم.
- بستر فناوری اطلاعات و ارتباطات: به دلیل دسترسی فوق العاده آسان و بدون محدودیت زمانی، دیگر نمی توان از نفوذ دنیای مجازی مخصوصا شبکه های اجتماعی در زندگی روزمره مردم چشم پوشی کرد، مناسب ترین و پربازده ترین بسترها برای پیاده سازی گیمفیکشن می شود به تارنما، اپلیکیشنها یا شبکه های اجتماعی اشاره کرد.
- آسان نبودن: اگر فکر می کنید گیمیفیکشن یا بازی سازی در پروژه هایمان یک سیستم امتیازدهی و رتبه بندی ساده  است باید عرض کنم خوشبختانه حق با شما نیست. برای مثال قرار دادن اسباب بازی در بسته بندی گندمک یک ایده ناب در سال ۱۹۱۲ بود که امروزه امید نمی شود امید چندانی به این روش داشت.