فوتبال به عنوان یکی از ورزش های پرطرفدار در دنیا می تواند کارکردهای بسیاری در دیپلماسی عمومی و به بیان ساده نزدیک شدن ملت ها به یکدیگر داشته باشد. امروزه فوتبال از نقش یک ورزش و تفریح و تحرک بدنی خارج شده است و می تواند در زمینه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاسی تاثیرگذار باشد.  فوتبال دارای ظرفیتی بی بدیل برای پیاده سازی سیاست های فرهنگی اجتماعی و متقاعد سازی اذهان عمومی و اصلاح دیدگاه های نادرست در یک کشور می باشد. در اکتبر سال ۲۰۱۴ چین سیاست های عمومی برای افزایش رشد صنعت ورزش چین با ارتقای بخش های استراتژیک برای تحقق یک هدف جسورانه منتشر کرد. این کشور تا سال ۲۰۲۵ صنعت ورزشی ۸۱۳ میلیارد دلاری برای اقتصاد کشور ایجاد می کند. دو مورد از این سیاست های عمومی عبارتند از: برنامه توسعه متوسط و بلند مدت فوتبال و برنامه اقدام برای توسعه گردشگری ورزشی. هر دو برنامه صراحتا درک خود را از ورزش به عنوان ابزاری برای دیپلماسی عمومی و قدرت نرم نشان می دهند و این قبلا در عمل دیده شده است. به عنوان مثال مسابقات نمایشگاه های فوتبال در چین برگزار می شود و باعث همگرایی اقتصادی کشورهای سرمایه گذار در طرح کمربندی شده است که یک استراتژی توسعه جهانی است که در سال ۲۰۱۳ توسط دولت چین اتخاذ شده و شامل توسعه زیرساخت ها و سرمایه گذاری در تقریبا ۷۰ کشور و سازمان های بین المللی در آسیا، اروپا و آفریقا است. و این بیانگر اهمیت ورزش برای کشوری همانند چین است که باوجود قدرت اقتصادی روز افزون درصدد است تا ضمن شناسایی فرصت های سرمایه گذاری و توسعه صنعی از ورزش به عنوان ابزاری برای افزایش قدرت نرم ( قدرت نرم توان تحمیل اراده خود بر طبیعت، دیگران و خود است) و همچنین کمک برای تاثیرگذاری فزاینده دیپلماسی عمومی بهره برداری لازم را داشته باشد.