استرس در کتاب های درسی، پاسخ روانشناختی به عوامل  استرس زا تعریف شده است. وقتی با یک عامل استرس زا مواجه می شویم چه اتفاقی می افتد؟ یکسری واکنش های زنجیره ای در بدنمان رخ می دهد که نه تنها مغز ما را تحت تاثیر قرار می دهد بلکه به بسیاری از سلول ها و اندام های دیگرمان آسیب می رساند. در شرایط استرس بخشی از مغز به نام هیپوتالاموس، به غدد فوق کلیه که بالای کلیه های ما قرار دارند، دستور ترشح هورمون های آدرنالین و کورتیزول را می دهد. این هورمون ها از طریق جریان خون به تمامی بدنمان سفر می کنند و به راحتی به رگ های خونی و قلب ما می رسند. آدرنالین باعث می شود قلب ما سریعتر بتپد، فشارخون افزایش پیدا کند و در طول زمان باعث بیماری فشار خون شود که می تواند منجر به حمله قلبی گردد. استرس برای همه آدمها ممکن است به یک شکل باشد ولی واکنشمان در قبال آن فشاری که بر ما وارد می شود، بستگی به خودمان دارد و در واقع زمانی می توانیم انسان موفقی باشیم که در قبال فشارها و استرس ها مثل خمیر انعطاف پذیر باشیم.
هوش هیجانی، یکی از مهارت های کنترل استرس
یکی از مهارت هایی که باعث می شود بتوانیم مدیریت استرس داشته باشیم، هوش هیجانی ما است. هوش هیجانی در واقع بر می گردد به این که من چطور در شرایط بحرانی بتوانم خودم را با محیط سازگار کنم، به گونه ای که این سازگاری به من آسیبی نزند. خب، حالا من چطور می توانم هوش هیجانی بالایی داشته باشم؟ خوشبختانه ما می توانیم هوش هیجانی را در هر زمان تغییر دهیم و بالاتر ببریم. در درجه اول، هوش هیجانی در واقع آگاهی نسبت به خود و دیگران و همچنین آگاهی نسبت به روابط بین افراد و روابط اجتماعی است. بنابراین اگر در قدم اول خودمان را بشناسیم، می توانیم در قبال استرس ها و فشارها روی خودمان مدیریت داشته باشیم.