داستان روزنامه در ایران خود داستانی است به درازای مبدا تاریخ تحول خواهی ایران. امیرکبیر، به عنوان یکی از چهره های بزرگ تحول خواهی ایران، در دوران صدارت هر چند کوتاهش باعث و بانی خدمات بی شماری در راستای پیشرفت و تحول ایران شده است و نخستین روزنامه و جراید کشور در دوران صدارت او به طور منظم انتشار خود را آغاز کردند. شخص امیرکبیر به تاسیس روزنامه وقایع اتفاقیه همت گمارد. از دیگر روزنامه هایی که از همان آغاز به کار کرد روزنامه دولت علیه ایران بوده است. روزنامه نگاری علمی هم از همین زمان در ایران متولد شده است. از ۷ دی ۱۳۴۲ هجری شمسی، روزنامه علمیه دولت علیه ایران به مدیریت علیقلی میرزا اعتضاد السلطنه شکل گرفت. از دیگر روزنامه های این دوره که بخشی از آنها به ارائه و انتشار مسائل علمی اختصاص داشت می توان به روزنامه مریخ از سال ۱۲۹۶ هجری قمری و به مدیریت محمد حسن صنیع الدوله و روزنامه حکمت از سال ۱۳۱۷ هجری قمری به مدیریت میرزا محمدمهدی بیگ تبریزی (زعیم الدوله) اشاره کرد. بعد از آن نشریه فلاحت مظفری در سال ۱۲۷۹ هجری شمسی و نشریه طبابت در سال ۱۲۸۲ هجری شمسی به ترتیب در زمینه انتقال علوم کشاورزی و زراعت و دیگری در زمینه بهداشت منتشر شدند. نشریه فلاحت مظفری را پایه و آغازگر تولید مجله در ایران می دانند. کشاورزی در آن دوران یکی از مهمترین و راهبردی ترین علوم ایران بود و در نتیجه همین اهمیت بوده است که دقیقا در همین سال ۱۲۷۹ مدرسه فلاحت مظفری در شهر کرج تاسیس می شود؛ جایی که امروز به عنوان پردیس کشاورزی  منابع طبیعی دانشگاه تهران آن را می شناسیم. دقیقا در همین پردیس کشاورزی و منابع طبیعی و از سال ۱۳۱۷ نخستین نشریه علمی تهیه شده توسط دانشجویان این مرکز منتشر شده است. یکی دیگر از نشریات علمی ترویجی آن دوران نشریه علمی دنیا به مدیریت تقی ارانی، روشنفکر چپ گرا بوده است که از بهمن ۱۳۱۲ تا خرداد ۱۳۱۴ فعالیت کرد.