فضای مجازی هر چند فضای ایده آل نیست اما جهنمی روی زمین هم نیست. فضای مجازی به خودی خود فضای اخلاقی یا غیراخلاقی نیست بلکه نتیجه عملکرد تک تک کاربران است که ماهیت این فضا را شکل می دهد؛ بنابراین کاربران می توانند در ایجاد جوامع آنلاین سالم تر نیز نقش مهمی داشته باشند. تمام فعالیت های ما در حریم خصوصی، می توانند درست یا نادرست باشند؛ اما سوال این است آیا منتشر کردن حریم خصوصی افراد، کاری اخلاقی است؟ این یک معمای اخلاقی است و نمی تواند به سادگی به آن پاسخ داد. دغدغه اصلی این معما این است که عمومی شدن حریم خصوصی ما در فضای آنلاین می تواند تاثیرات منفی بر روی ما بگذارد. با توجه به این که افشای حریم خصوصی افراد می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری بر افراد داشته باشد، لازم است همة کاربران به‌منظور ایجاد فضای آنلاین سالم‌تر نسبت به این بزنگاه‌ها حساس باشند و به تأثیر احتمالی انتشار هر متن آنلاین، پیش از انتشار آن بیندیشند. بر این اساس پیشنهاد می شود که هر فرد هنگام انتشار، لایک یا فوروارد هر تصویر، لحظه ای درنگ کرده و سه سوال اصلی از خوب بپرسد:
۱- آیا این عکس حریم خصوصی کسی را افشا می کند و می تواند بر او تاثیر منفی بگذارد؟ این سوال، اصل همدلی است که باید بتوانیم تاثیری که بر دیگران می گذاریم را تصور کنیم.
۲- آیا حریم خصوصی فردی که در عکس است، یک زیان اجتماعی به دنبال دارد؟ این سوال، اصل مسئولیت اجتماعی است که باید تشخیص بدهیم نسبت به چه چیزهایی مسئول هستیم و چه چیزهایی به ما مربوط نیست. این اصل همچنین این موضوع را مطرح می کند که آیا برای ادای یک مسئولیت اجتماعی راه بهتری غیر از افشای حریم خصوصی دیگران نداریم؟
۳- آیا اگر من یا یکی از عزیزانم جای آن فرد در عکس بودیم، همچنان افشای حریم خصوصی مان را کار درستی می دانستید؟ این سوال، اصل بی طرفی است. بدان معنا که اگر افشای حریم خصوصی بی اخلاقی است، در هر شرایطی و باری هر کسی غیراخلاقی است.