امروزه فناوری نانو به‌ طور گسترده در کاربردهای صنعتی و پزشکی پیشرفت کرده است. پلیمرها از جمله موادی هستند که به دلیل تنوع، زیست­­ سازگاری، زیست ­تخریب­ پذیری، غیرسمی بودن و قیمت مناسب در صنایع پزشکی بسیار مورد توجه هستند. آن­ها توانایی دربرگیری دارو و رهایش آن به مقدار کنترل شده در نواحی خاص بدن را دارند. نانوذرات پلیمری با تخریب شدن پیوسته باعث رهایش کنترل شده دارو و کاهش عوارض جانبی ناشی از آن می شوند. نانوذرات پلیمری بر اساس نوع کاربرد و نوع داروی کپسوله شده، با روش های گوناگونی تهیه می شوند. این امر موجب ارتقای دانش نانوداروها می شود. نانوذرات پلیمری زیست تخریب پذیر به دلیل امیدبخشی هایی که در زمینه دارورسانی دارند، به شدت بر انواع دیگر حامل ها ترجیح داده می شوند. این نانوذرات ویژگی رهاسازی کنترل شده دارند، اندازه ای در ابعاد سلولی داشته و با بافت و سلول ها، زیست سازگاری دارند. علاوه بر این نانوداروها در خون پایدار و غیر سمی بوده و از مضراتی چون لخته کردن خون، تحریک سیستم ایمنی، التهاب زایی و فعال کردن گلبول های سفید عاری هستند. این ذرات زیست تخریب پذیر بوده و برای حمل انواع مولکول های دارویی، پروتئینی، پپتیدی یا نوکلوئیک اسیدی، مناسب هستند. مولکول های دارو، می توانند به سطح نانوکره متصل شده یا درون نانو کپسول قرار گیرند، در اقدامات درمانی، داروها به دو صورت قرار گرفته در ماتریکس ذره و یا متصل به سطح آن طراحی می شوند که در مورد دوم باید توجه زیادی به کنترل سرعت مناسب و سایر مولفه های موثر در ورود دارو به محیط بیولوژیکی داشت و امروزه نیز با در نظر گرفتن همه این شرایط نانوذارت مختلفی در جهت تحقق اهداف درمانی کشف و استفاده می شوند. نانوذرات به خصوص برای استفاده در درمان سرطان مشهور هستند. افزایش نفوذ دارو در سلول های هدف، افزایش حلالیت های داروها، کاهش نوسانات، کاهش غلظت خونی و بافتی دارو و امکان هدفمند نمودن این ذرات برای رسیدن به بافت و سلول های بیمار مزایای کاربرد نانوذرات در تهیه سیستم های دارورسانی است.