پوکی استخوان، یکی از بلایای قرن حاضر و از طرفی یکی از اپیدمی های خاموش عصر کنونی است چرا که فاقد علائم بالینی است. پوکی استخوان یا استئوپروز معمولاٌ بتدریج پیشرفت می‌کند و در ابتدا، هیچ علامتی از خود بروز نمی‌دهد و اولین بار با شکستگی استخوان نمایان می گردد. پوکی استخوان می‌تواند در هر استخوانی از بدن ایجاد شود ولی معمولاً شکستگی ناشی از آن، دراستخوان‌های ستون مهره‌ها، لگن و ران بیشتر دیده می‌شود. سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۹۱ پوکی استخوان را به همراه سرطان، سکته قلبی و مغزی، به عنوان چهار دشمن اصلی بشر معرفی کرد. این بیماری شایع ترین بیماری متابولیک استخوان است که با کاهش توده استخوانی و تخریب بافت استخوان، شروع شده و در نهایت منجر به نازک و شکننده شدن آن می گردد. جنسیت، یائسگی، نژاد، سایز و اندازه اسکلت، مصرف سیگار، کافئین و الکل، کاهش میزان استروژن، یائسگی زودرس، برداشتن تخمدان ها قبل از سن ۴۵ سالگی، کاهش کلسیم دریافتی و عدم تحرک جسمانی عوامل خطر اصلی این بیماری محسوب می شوند. تحقیقات نشان داده است که اصلاح شیوه زندگی به صورت افزایش فعالیت بدنی و دریافت کافی کلسیم و ویتامین D موجب افزایش توده استخوانی و کاهش بروز پوکی استخوان می شود. فعالیت فیزیکی به عنوان یک عامل قوی و غیروابسته، هم در رسیدن به حداکثر توده استخوانی و هم در کاهش توده استخوانی موثر است، به طوری که وقتی روی استخوان فشار وارد می شود، توده استخوان افزایش و با برداشتن فشار، کاهش می یابد. در صورتی که اقدامات موثر پیشگیری به طور مداوم گسترش نیابد، پیش بینی می گردد که هزینه درمان پوکی استخوان در جهان تا سال ۲۰۴۰ به ۲۰۰ میلیارد دلار برسد. طبق آمار مرکز تحقیقات روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران، ۵۰ درصد از مردان و ۷۰ درصد از زنان بالای ۵۰ سال مبتلا به پوکی استخوان یا کاهش توده استخوانی هستند.