توکن بر بستر بلاک چین به هر نوع داراییای گفته میشود که قابلیت مبادله و انتقال دیجیتالی بین افراد را داشته باشد. بهعبارتدیگر، در ابتداییترین حالت میتوان گفت توکن ارزشی به وجود میآورد که یک سازمان ارائه داده است. توکنها پیش از اینکه در ارزهای دیجیتال مطرح شوند در سیستمهای کامپیوتری به عنوان یک نوع مجوز رمزنگاری شده مطرح بودند. توکنها توسط شرکتهای مختلف بر بستر تکنولوژی بلاک چین ایجاد میشوند. هر توکنی کاربرد مخصوص به خود را دارد و بسته به اینکه کاربرد مورد نظر چقدر برای بشریت مهم است و توکن چه اندازه در رسیدن به آن کاربرد موفق است، میتواند ارزش متفاوتی داشته باشد.
توکن ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکههای دیگر مانند اتریوم جابهجا میشود. نابراین در بازار ارزهای دیجیتال مهمترین چیزی که یک توکن را با «کوین» متمایز می کند، داشتن یا نداشتن بلاک چین مستقل است. طبق این تعریف، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد. توضیحات ارائه شده درباره تفاوت کوین و توکن، بر اساس ذهنیت موجود در بازار است. از نگاه کلیتر و دقیقتر، هر واحد ارزی مستقل در یک شبکه میتواند توکن در نظر گرفته شود. با این تعریف، اتر، ارز دیجیتال بومی شبکه اتریوم هم یک توکن محسوب میشود، اما در بازار اتر را یک کوین در نظر میگیرند. ساخت توکن در بستر ارزهای دیجیتال معمولا هزینه چندانی ندارد. اشخاص و شرکتها با داشتن مقداری دانش برنامهنویسی و آشنایی با قراردادهای هوشمند، میتوانند توکن خود را بسازند. این کار در ابتدای فعالیت یک شرکت هزینههای آن را کاهش میدهد. علاوه بر این، با استفاده از فرآیند عرضه اولیه ارزهای دیجیتال میتوان سرمایه مورد نیاز برای ادامه فعالیت شرکت را جمع کرد و با این منابع بلاک چین مستقل شبکه را ایجاد نمود. بطورکلی شرکت های برای اهداف مختلفی همانند کاهش هزینه ها، راحتی ساخت، امنیت بالا و مقابله با کلاهبرداری اقدام به ساخت توکن می کنند.