قلدری شامل تنوع وسیعی از رفتارهای غیرکلامی نظیر خیره نگاه کردن، کشیدن مو، لقب دادن به دیگران، مسخره کردن، آزار و اذیت های رابطه ای تا حمله های فیزیکی می شود. قلدری علاوه بر کودکان قلدر و قربانیان آنها، بر روی سایر دانش آموزان تماشاگر موقعیت نیز، اثرات منفی دارد و همین مسئله نیز اهمیت موضوع را دو چندان کرده است. قلدری باعث قربانی شدن افراد به سه شکل جسمانی، کلامی و عاطفی یا روان شناختی می شود. قلدری یک مسئله جهانی است که می تواند در هر مدرسه ای مشاهده شود و به جامعه یا موسسه خاص و یا شهر و روستا منحصر نمی شود و مسئله مهمتر این که رفتار پرخاشگرانه  افراد قلدر به محیط های خارج از مدرسه هم گسترش می یابد. معمول ترین شیوه زورگویی لقب دادن، مسخره کردن، فحش دادن است و پس از آن کتک زدن، هل دادن و لگد زدن است. یکی از روش های مورد توجه در حل مشکل دانش آموزان زورگو و افزایش سازگاری آنها، آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان است. برنامه های آموزش مهارت های زندگی از جمله کاربردهای روان شناسی در عرصه های مختلف فردی و اجتماعی است که با هدف ارتقای سطح بهداشت روانی و جسمانی و پیشگیری از آسیب های روانی، جسمانی و اجتماعی برگزار می گردد. برای کودکان قلدر باید مهارت های مهار خشم، دوستیابی، ابراز وجود و ارتباط موثر را آموزش داد. کارکردهایی نظیر شناخت ها، عواطف و رفتارها که در قالب ساختارهایی مانند عزت نفس، خودکارآمدی، سازگاری، توانایی حل مسئله، مقابله، درک از خود، مهارت های اجتماعی در قالب مهارت های زندگی به عنوان تکنیک هایی برای مقابله با چالش های زندگی به ویژه در دانش آموزان زورگو ضروری به نظر می رسد. آموزش مهارت های زندگی همچنین باعث کاهش سوء مصرف مواد، استفاده از ظرفیت ها و کنش های هوش، پیشگیری از رفتارهای خشونت آمیز، تقویت اتکای به نفس، تقویت خودپنداری می شود.