لکنت نوعی نقص در گفتار است که در آن جریان گفتار توسط تکرارهای غیرارادی و امتداد آواها، هجاها، لغات یا گروه ها و انسدادها و مکث های غیرارادی مختل می شود و گوینده از تولید آواها ناتوان می گردد. لکنت زبان زمانی اتفاق می افتد که گفتار عادی با تکرار یا کشیدن صداها یا کلمات خاص قطع می شود. لکنت زبان که من و من یا گرفتگی زبان نیز نامیده می شود، می تواند از نظر فرکانس و شدت از خفیف تا شدید متغیر باشد. گاهی اوقات ، صحبت کردن در مقابل گروه یا صحبت کردن با تلفن می تواند شرایط را تشدید کند، در حالی که خواندن یا آواز خواندن می تواند لکنت زبان را کاهش دهد. استرس گاهی اوقات می تواند آن را بدتر کند. تلاش برای صحبت کردن ممکن است با حالات بدن یا حرکات فیزیکی همراه باشد. از میان روش هـاي مـؤثر بـر كاهش لكنت زبان، روش فن بیان و اصلاح الگوي ارتباطي خانواده داراي اهميـت بـالايي مـي باشـند. در واقع والدين و عوامل خـانوادگي تـاثير زيـادي در لكنـت زبـان كودكـان دارد. عوامـل خـانوادگي شامل تمامي فعاليت هاي مرتبط با اعضاي خانواده در خصوص يكـديگر مـي باشـد. براسـاس دیدگاه چند عاملي لكنت را اختلالي چند بعدي مي دانند. لكنت هنگـامی روي مـي دهد كه تقاضاها و مطالبات از جانب دیگران (به ويژه خانواده) بیش از توانايي و ظرفيت كودك بـراي ارائه ي آن است. به بیان دیگر لكنت به عنوان عدم تعادل بین مطالبات و ظرفیت کودک تلقی می شود. والدين كودكان داراي لكنت داراي ارتباط آشفته و الگوي مـذاكره بـين زوجـي نامناسـبي در مقايسه با والدين كودكان غير لكنتي دارند. اکثر کودکان مبتلا به لکنت طولانی مدت می توانند از گفتاردرمانی بهره مند شوند. در برخی موارد ، مشکل به طور کامل برطرف شده و در موارد دیگر ، بسیار بهتر می شود. نتیجه نهایی هر چه باشد ، گفتاردرمانی اعتماد به نفس فرزند شما را افزایش می دهد زیرا او یاد می گیرد چگونه لکنت زبان خود را مدیریت کرده و مهارت های گفتاری اش را بهبود بخشد.