کودکان در هنگام انجام فعالیت های هنری، فرصت تفکر و عمل می یابند و اندیشه خود را از طریق آفرینش هایی خلاق بیان می کنند. نقاشی، روشی شگفت انگیز برای مشاهده پذیر کردن جریان تفکر است که برای تمام سنین به ویژه برای کودکان، مفید واقع می شود. زیرا گاهی بیان اندیشه ها در قالب کلمات، برای کودک آسان نیست و در این صورت شیوه تصویری، هم برای بیان ایده ها و هم برای درک ایده های دیگران آسانتر خواهد بود. به علاوه در نقاشی، این امکان وجود دارد که به کارگیری برخی نظام های بازنمایی از قبیل ریاضیات و زبان مکتوب را توسط کودکان در سنین بعدی تسهیل کرد. نقاشی کودک یک پیام است، یعنی آنچه را که نمی تواند به زبان بیاورد با نقاشی کردن به ما انتقال می دهد. بررسی و درک زبان نقاشی، اطلاعات ارزنده ای در اختیار والدین، مربیان، روانشناسان و همه کسانی می گذارد که خواهان درک و دریافت راز و رمز جهان کودک هستند. نقاشی کردن به کودک امکان می دهد که افکار درونش را یا به عبارت دیگر خویشتن خودش یعنی تاثیرات خاطر و فرهنگ محیطش را نشان دهد. به همین دلیل است که کودکان به هنگام نقاشی کردن از نمادها استفاده می کنند و آنچه برایشان مهم است، نشان دادن تجربه های اندوخته شده شان است. به همین جهت گفته می شود که نقاشی، زبان کودک است. بزرگسالان اگر نقاش نباشند به ندرت به نقاشی می پردازند. اما کودکان خردسال به دلیل اینکه کلمات کافی برای برقرار کردن ارتباط با دیگران ندراند، اکثرا به نقاشی و یا وسیله های ارتباطی دیگر پناه می برند و بدین ترتیب، نقاشی را به عنوان یکی از بهترین ابزار برای نشان دادن افکار خود می یابند. کودکان در نقاشی هایشان از قوه تخیل و حافظه خود بسیار استفاده می کنند. کودکان برون گرا معمولا از موضوع هایی استفاده می کنند که تصویر واضح تمایلاتشان را نمایان سازد؛ در حالی که کودکان درن گرا از جنبه های ارتباطی نقاشی بهره می برند. به طور کلی، موضوع نقاشی با پیشرفت سن، از مرحله علاقه به خود، به مرحله توجه به دنیای خارج و دیگران تکامل می یابد.