نوزادان پوستی دارند که به سرعت به سمت پوست بزرگسالان در حال تکامل است. پوست یک نوزاد کامل پس از تولد، یک سد مناسب و کارا می باشد. پوست نوزاد تازه متولد شده، پس از تولد به سرعت با شرایط محیطی تطبیق پیدا کرده و در ۵ سالگی کاملا بالغ می شود. ضخامت کلی پوست نوزادان کمتر از بزرگسالان است و این ضخامت با افزایش سن افزایش می یابد. این اختلاف بیشتر معطوف به لایه درم می باشد. پوست نوزادان ملانوسیت ها رنگدانه های ملانین کمتری دارند به همین علت پوست نوزادان رنگ پریده است و پیشگیری از آفتاب سوختگی بسیار اهمیت دارد. زیرا ملانین به عنوان فیلتری در مقابل اشعه فرابنفش عمل می کند و نفوذ آن به درم را کاهش می دهد. غلظت پایین ملانین می تواند سبب افزایش حساسیت به اثرهای مضر تابش اشعه فرابنفش شود. با افزایش سن، رنگ پریدگی و قرمزی پوست کمتر شده و میزان زردی پوست افزایش می یابد. به همین دلیل بسیار ضروری است که والدین نوزادان را در مقابل خورشید محافظت کنند و لباس و کلاه مناسب برای آنها تهیه کنند. برای نوزادان و کودکان، معمولا اشکال میکرونیزه و ناوی زینک اکساید و تیتنیوم دی اکساید به عنوان جایگزین ضدآفتاب های شیمیایی استفاده می شوند. ویسکوزینه ضدآفتاب مهم است زیرا محصول باید حتی پس از استحمام یا تعریق روی پوست باقی بماند.  عملکرد سدی پوست نوزادان نه تنها مانع از جذب ترکیبات سمی می شود بلکه سبب تنظیم تبخیر آب از سطح اپیدرم نیز می شود. به خصوص، هنگامی که پوست آسیب دیده باشد، میزان تبخیر آب از سطح اپیدرم افزایش می یابد. علی رغم اینکه درصد آب پوست بیشتر از بزرگسالان است، ظرفیت نگهداری آن کمتر است. استفاده از ترکیبات پوشاننده کمکی به محافظت و سلامت پوست نمی کند. هنگامی که ماده پوشاننده برداشته می شود، آب جمع شده به خاطر تعریق، بسیار سریع تبخیر می شود و سبب ایجاد پوست ترک خورده و نفوذپذیر نسبت به مواد خارجی می شود. می توان از روغن های غیرپوشاننده مانند استرها و تری گلیسریدها استفاده کرد.