پالایش مغناطیسی آب مربوط به سال ۱۹۳۰ در کشور روسیه می باشد. اثر مغناطیس روی آب به طور اتفاقی توسط دانشمندان روسی مشاهده گردید. هنگامی که برای انتقال نفت سیبری با مشکل رسوب جرم و ناخالصی در جدار لوله یا رسوب املاح در داخل لوله های آب نیروگاه های اتمی مواجه بودند، که ضمن کاهش سطح مقطع لوله ها و افزایش افت انرژی، عبور آب یا سیالات داخل لوله ها را مختل می کند. آنها دریافتند که آب مغناطیس شده جرم داخل لوله ها را پاک و از رسوب مجدد روی جدار لوله ها جلوگیری می کند. اما اولین کاربرد عملی آب مغناطیسی در سال ۱۹۴۵ بود، زمانی که مهندس بلژیکی به نام تئوورمین دستگاه تصفیه مغناطیسی آب را در مقیاس آزمایشگاهی، به منظور جلوگیری از تشکیل رسوب در سیستم های گرمایشی صنعتی که از آب سخت استفاده می کنند اختراع کرد. پس از ۵ سال و در همان سال ها بیش از ۵۰ کشور از جمله آمریکا، شوروی، فرانسه، انگلیس و دیگر کشورهای صنعتی از تصفیه مغناطیسی آب در صنعیت بهینه سازی آب استفاده کردند. این روش امروزه در اکثر کشورهای جهان با رضایت کامل از عملکرد آن مورد استفاده قرار می گیرد و مردم جهان به تحقیق و تجربه دریافته اند که این روش جایگزین مطمئن برای نرم کننده های دیگر آب مثل ستون رزینی می باشد.
چگونگی اثر مغناطیس بر آب
با اعمال انرژی مغناطیسی ( استفاده از مگنت و ایجاد میدان مغناطیسی) می توان آب ساده را به مایعی با اثرات شیمیایی خاص تبدیل کرد، به طوری که خواص فیزیکی آب مغناطیسی شده از جمله دما، وزن مخصوص، کشش سطحی، قابلیت حل نمک و قابلیت هدایت الکتریکی آن تغییر می یابد. یکی از تغییراتی که در آب مغناطیسی ایجاد می شود نحوه آرایش بارهای الکتریکی مولکول های آب هست. در آب های موجود و در دمای محیط، بیش از ۷۰ درصد مولکول های آب به صورت نامنظم قرار گرفته و بارهای مثبت و منفی آنها در جایگاه طبیعی خود قرار ندارند. در صورتی که یک جسم دارای قدرت مغناطیسی با یکی از قطب هایش، مثلا قطب جنوب (دارای بار مثبت) به آب نزدیک شود، مولکول های آب با قطب منفی به منبع مغناطیس نزدیک تر و مولکول های با بار مثبت از آن دور می شوند. این روند باعث می شد تا مولکول های آب (شامل کاتیون ها و آنیون ها) از حالت بی نظمی به صورت مرتب درآمده و نوع پیوند اکسیژن- هیدروژن از حالت مثلثی به شکل خط تغییر کند. در این شرایط هیدروژن های مثبت دارای نیروی بیشتری شده و در نهایت نیروی منفی خالص مولکول آب به نیروی مثبت خالص آب مغناطیسی تبدیل می شود، در نتیجه بار الکترونیکی مولکول های آب در این شرایط نسبت به آب معمولی متفاوت خواهد بود و ضمن تشکیل مولکول های کوچک تر آب، باعث افزایش تعداد مولکول های آب در واحد حجم و همچنین افزایش قدرت حلالیت آب می گردد.