اطرافمان انباشته از پلاستیک شده است؛ هر کاری که انجام می دهیم و هر مجصولی را که مصرف می کنیم، از غذایی که می خوریم تا لوازم برقی به نحوی با پلاستیک سر و کار داشته و حداقل در بسته بندی آن از این مواد استفاده شده است.  ایده اصلی برای رفع مشکل پلاستیک ها ایجاد چرخه مستقیمی از آنها است یعنی بعد از استفاده و دور ریخته شدن، قابلیت استفاده مجدد داشته باشد؛ که در حال حاضر فقط ۱۴ درصد از پلاستیک هایی که برای بسته بندی استفاده می شوند وارد این فرآیند می شوند اما در این میان می توان از پلاستیک های زیستی برای حل مشکل پلاستیک ها استفاده کرد. پلاستیک های زیستی در واقع پلاستیک هایی هستند که از زیست توده هایی همچون روغن و چربی گیاهان، نشاسته، ذرت و غیره تولید می شوند. میکروارگانیسم ها نیز می توانند در حضور برخی منابع، پلاستیک های زیستی را تولید کنند؛ اما نکته مهم در رابطه با این نوع از پلاستیک ها توانایی تجدیدپذیری آنهاست. در ادامه مزایا و معایب پلاستیک های زیستی را بیان می کنیم
مزایای پلاستیک های زیستی
پلاستیک های زیستی با توانایی تجدیدپذیری، مقاومت بالا، میزان نشر گاز دی اکسید کمتر، عدم نیاز به سوخت های فسیلی برای تولید و توانایی تجزیه کامل در طبیعت می توانند به عنوان جایگزین مناسبی برای تولید انواع محصولات پلاستیکی به کار گرفته شوند تا محیط زیست کمتر تحت تاثیر قرار بگیرد.
معایب پلاستیک های زیستی
پلاستیک های زیستی توانایی تجزیه پذیری زیستی دارند که یک ویژگی مهم و منحصر به فرد برای آنها به حساب می آید؛ اما گاهی این نوع پلاستیک ها به مناطق دفع زباله منتقل می شوند که ممکن است در طی فرایندهای تجزیه موجب آزادسازی متان شوند که ۲۳ بار خطرناکتر از کربن دی اکسید است.
پلاستیک های زیستی بدون شک تنها راه حل برای حل مشکلات ایجاد شده از پلاستیک ها نیستند؛ اما گامی مهم در جهت پیش برد هدف حفاظت از محیط زیست به شمار می آید.