آبیاری هوشمند روشی از کشاورزی دقیق است که آب را به میزان مطلوب و مورد نیاز هر قسمت از مزرعه به کار می برد. در واقع در این روش واحدهای مختلف از یک زمین زراعی با سطوح مختلفی از آب به عنوان نهاده ورودی مدیریت می شود. مدیریت بستگی به پتانسیل عملکرد گیاه زراعی در منطقه مورد نظر دارد که برای انجام این کار به فناوری های پیشرفته ای نیاز است. سیستم های آبیاری هوشمند نسل جدید سیستم های نوآورانه ای هستند که کمبود رطوبت خاک و عملیات آبیاری را مانیتور می کنند. فلسفه و علت اصلی استفاده از روش آبیاری دقیق وجود غیریکنواختی مکانی درون مزرعه است که میزان نیاز آبی گیاه زراعی را تحت تاثیر قرار می دهد. غیریکنواختی در نیاز آبی گیاه زراعی ممکن است بر عملکرد کمی و کیفی گیاه زراعی و کیفیت محیط مزارع آبی تاثیر مستقیم بگذارد. غیریکنواختی نیاز آبی گیاه با وضعیت توپوگرافی و ویژگی های خاک مرتبط می باشد. از جمله خصوصیات خاکی که بیشترین تاثیر را بر غیریکنواختی دارند می توان به میزان رس (بافت خاک)، محتوای ماده آلی خاک و روش شخم اشاره نمود. وجود غیریکنواختی مکانی در میزان نگهداری آب در خاک، با عدم یکنواختی در بافت خاک کل مزرعه همبستگی بالایی دارد، به طوری که قسمتهایی از مزرعه که خاک سنگین تری دارند از ظرفیت نگهداری آب بالاتری در مقایسه با قسمتهایی که خک سبک تر دارند برخوردار هستند.
بطورکلی سیستم آبیاری و مانیتور هوشمند به منظور کاهش تلفات آب و افزایش راندمان مصرف آب، بهینه سازی ساختار آبیاری در بسیاری از گیاهان زراعی پیشنهاد شده است. این سیستم ها روند رفتار رطوبت خاک، رطوبت هوا و درجه حرارت هوا را بررسی می کند و از آنها برای ارزیابی نیاز آبی گیاه استفاده می کند. فناوری های آبیاری هوشمند موجود پیشرفته هستند و اگر به طور کامل از پتانسیل آنها استفاده شود، موجب ذخیره و صرفه جویی در مصرف آب می شود. به طور کلی توسعه سیستم های مدیریت کارآمد آب در آبیاری دقیق نیازمند بهبود بهره وری آب و حمایت از اهداف کشاورزی پایدار دارد که نگاهی طولانی مدت و برنامه ریزی صحیح می طلبد.