خارشتر که در منابع طب سنتی به نام های اشترخار، حاج، عاقول و دوتیکانی نامبرده شده، گیاهی است علفی پایا و بسیار پرخار که در برخی نواحی ایران به خصوص جنوب خراسان مان ترنجبین تولید می نماید. این گیاه دارای ریشه ای بسیار عمیق بوده، برگها در قسمت پای خارهای نوک تیز و سفت و سخت ساقه دیده می شوند. گلها خوشه ای با میوه های قرمز رنگ و تسبیحی می باشند.
خارشتر که نام های دیگر آن علف ترنجبین، خارشتر، اشترخار، اشترغاز، خاراشتری، خار ترانگبین است، طبعی گرم و خشک دارد. خارشتر به عنوان مدر و مسهل از آن بهره می برند. همچنین جوشانده آن معرق است. مالیدن روغن برگهای آن برای روماتیسم مفید است. بر طبق تحقیقات جدید مشخص شده است که مواد موجود در ریشه خارشتر می تواند در تقویت سیستم دفاعی بدن موثر واقع شود و لذا گزینه مناسبی برای درمان  مهار بیماری ایدز به شمار می رود. عرق خارشتر برای دفع سنگ های کلیه و مجاری ادراری، اسپاسم کلیه و قولنج ها و عفونت های کلیوی مفید است. سیستم دفاعی بدن را تقویت می کند و تصفیه کننده خون می باشد. از خارشتر برای درمان ضعف اعصاب و درمان بیماری صرع استفاده می شود. همچنین جهت درمان برونشیت مزمن، سیاه سرفه و عفونت ریه مفید است. در سرفه، درد سینه، تسکین تشنگی موثر است و ملین بوده و مسهل صفرا است. یکی از عرق های مفید برای لاغر شدن عرق خارشتر است. مصرف نوشیدنی های گازدار و آب میوه های غیرطبیعی حاوی بی کربنات بسیار مضر است که خارشتر این ترکیب را خنثی و از تشکیل رسوبات جلوگیری می کند.
مورد منع مصرف
بیماران مبتلا به حصبه، اسهال خونی، تب شدید، خون ریزی ادراری، هموروئید، خون ادراری و آبله از خوردن خارشتر خودداری کنند همچنین  باید توجه داشت که عرق خارشتر برا ی اشخاص گرم مزاج مضر است.