به طور کلی دو نوع ازن وجود دارد، ازن خوب و ازن بد. ازن خوب که در لایه استراتوسفر جو در ۱۵ تا ۳۰ کیلومتری جو وجود دارد و برای حفاظت کره زمین از آسیب اشعه ماورا بنفش ضروری است و ازن بد که در تروپوسفر قرار دارد و اولین جزء تشکیل شده از آلاینده های صنعتی است که برای سلامت انسان و گیاهان مضر است. فعالیت های بشر، صنعتی شدن، الکتریسیته، سوخت های فسیلی منشا تشکیل ازن است و این گاز به طور طبیعی در تروپوسفر وجود ندارد. این گیاه نه تنها روی گونه های گیاهی خسارت وارد می کند، بلکه موجب تاثیرات زیان باری روی سیستم تنفسی انسان و حیوان می شود و همچنین به مواد مصنوعی و شیمیایی هم آسیب می رساند، از آنجا که ازن دارای طیف جذبی نور در محدوده ۶/۹ میکرومتر است، بنابراین مانع خروج اشعه ای با طول موج بلند از سطح زمین شده و مثل گاز دی اکسید کربن به ایجاد پدیده اثر گلخانه ای منجر می شود که باعث گرمایش جهانی و تاثیر بر زندگی انسان و گیاه می شود. از طرفی تولید ازن در دمای بالا و تشعشع بالا اتفاق می افتد. بنابراین با گرم شدن جهانی مقدار تولید این از هم افزایش خواهد یافت. غلظت کنونی ازن حدود ۴۰ تا ۶۰ پی پی ام می باشد ولی احتمالا تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۱۰۰ پی پی ام خواهد رسید. ازن ۱۲ درصد گارهای گلخانه ای را تشکیل می دهد.
تاثیر ازن بر گیاهان
ازن باعث آسیب های ظاهری شامل نقطه نقطه شدن و نکروزه شدن سطح برگ و رنگ پریدگی بین رگبرگها می شود. همچنین سبب کاهش فتوسنتز، کاهش هدایت روزنه ای، افزایش تنفس تاریکی، کاهش بیوماس در درختان و عملکرد، کاهش رشد ریشه و تجزیه و جذب نیتروژن می شود. در مقابل پاسخ های مزمن شامل آسیب های ظاهریی، پیری زودرس، کاهش طول دوره رشد و کاهش عملکرد است که در صورت چند روز قرار گرفتن در غلظت کم ازن اتفاق می افتد.