آمـوزش تكليـف محـور زبـان، يكـي از مـورد علاقـه تـرين شيوه هاي نو تدريس زبان در جهان است كه توجه معلمان زيادي را به خود جلب كـرده اسـت. در همه تعاريف موجود براي تكليف مي توان ردپايي از شيوة ارتباطي آمـوزش را مشاهده كرد كه زبان آموز بجاي توجه به ساختار زباني توجه خود را به معنا معطوف مـي كنـد. تكاليف موجود در زبان هميشه فعاليت هايي اند كه زبان آموز به جهت يـك هدف ارتباطي از آنها استفاده مي كند تا به نتيجه خاصي نايل گردد. آموزش تكليف محور شيوه اي بر اساس معنا است. ويژگـي معنـادار بودن در اين نوع آموزش، يك زمينه واقعي، هدفمند و ارادي بـراي درك و بكـار گيـري زبـان فراهم كرده است كه مورد علاقه يادگيرندگان زبان واقع شده است. اين تكاليف به دلايل چندي موثرند. مهمترين ويژگي تكليف اين است كه بر اساس كاربرد معنا در زبان بوده و يادگيرندگان از همه منابع زباني خود استفاده مي كنند تا بتوانند بـا يكـديگر ارتبـاط برقـرار كننـد. باید كليه آموزشهاي كلاسي در شيوة آموزش تكليف محور در چارچوب سه مرحله پيش تكليف، تكليف، و پس تكليف سازماندهي شوند. هدف از پيش تكليف اين است تا زبان آموز خود را براي انجام تكليف اصلي آماده كند. در اين مرحله معلم راهكار انجام تكليف را به دانشجو مي دهد و در واقع دانش پيش زمينه را آمـاده مي سازد. اما در مرحلة تكليف، زبان آموز تكليف را كامل مي كند. در مرحله آخر كه پس تكليف است كه يادگيرنده برخي از نكات خاص زبان را تمرين مي كند. تحقیقات نشان داده است كه آموزش زبان مبتنـي بـر تكليـف از طريـق برنامـة طراحي شده بنا بر روشها و اصول آموزش تكليف محور، در مقايسه با شيوه هاي رايج آموزش زبان، باعث پيشرفت بيشتري در يادگيري مهارتهاي گفتاري و نوشتاري شده و باعث افزایش مهارت زبان آموزان و ایجاد انگیزه در زبان آنها می شود.