تابش یکی از عواملی است که بیشترین تحقیقات در مورد اثر بیماری زایی آن به عمل آمده است. اگرچه هنوز نکات زیادی در مورد نحوۀ تأثیر تشعشع بر موجود زنده وجود دارد که باید روشن شود ولی ساز و کاری که از طریق تابش برسلولها، مولکولها و یا اندامهای اولیه به بدن آسیب می رساند، بیشتر از سایر عوامل آسیب رسان محیطی شناخته شده است و در مورد آن تردیدی وجود ندارد. اشعۀ فرابنفش یکی از تشعشعات غیریونیزان در طیف امواج الکترومغناطیسی بوده و در محدودۀ طول موج ۱۰۰ نانومترتا ۴۰۰ نانومتر قرار دارد. اثرات کشنده پرتو فرابنفش مربوط به اثرات آن بر روی دی ان ای و ایجاد دایمر بین پیریمیدین های مجاور روی یک رشته از دی ان ای می باشد که این دایمرها در همانندسازی دخالت کرده و موجبات مرگ سلولی را فراهم می کند. اشعه فرابنفش با داشتن آثار سوء بر ساختار موجودات زنده، در پزشکی کاربردهای مختلفی داشته و از خاصیت میکروب کشی آن در آلودگی زدایی اتاق های عمل و همچنین در جهت التیام برخی از زخم ها استفاده می گردد. در ابتدای قرن بیستم بیماری سل و عفونتهای پوستی از پرتو فرابنفش استفاده می شد ولی در نیمۀ قرن بیستم با کشف آنتی بیوتیک ها و دیگر داروها و نیز مشخص شدن برخی اثرات مضر پرتو فرابنفش مانند اثر بر دی ان ای، ایجاد سرطان پوست، تضعیف سیستم ایمنی بدن، ایجاد کاتاراکت، سرخی پوست (اریتما)، التهاب قرنیه، آفتاب سوختگی، پیری زودرس و غیره، استفاده گسترده درمانی این پرتو متوقف گشت. همچنین تابش پرتوهای فرابنفش، باعث رونوشت و تکثیر برخی از ژنها مانند پاتوژنها و فعال شدن آنزیمهای غیرفعال ویروسهایی  نظیر ایدز می شود. تخمین زده میشود که بیش از ۹۰ درصد ملانومای بدخیم و سایر سرطانهای پوست، در سطح جهانی، ناشی از تابش بیش از حد اشعۀ فرابنفش خورشیدی است. علاوه بر تولید سرطانها، پرتو فرابنفش قادر به تولید تبخال بر لب می شود. این بررسی جهانی خطرهای ناشی از تابش پرتو فرابنفش را دلیل قانع کنندهای برای انجام اقدام های بهداشت عمومی برمی شمارد.