بیماری سنگ کلیه یک بیماری شایع با فراگیری حدود ۷- ۴ درصد در جهان می­ باشد. شیوع آن در ایران از حداکثر جهانی بیشتر است. شکل­ گیری یک سنگ در ابعاد پاتولوژیکی، علاوه بر فوق اشباع شدن ادرار با مواد معدنی، نیازمند اتصال و توقف ذرات کریستالی کوچک بر روی پیش ­سازهای سنگ در سطح داخلی مجاری ادراری است. آگاهی از ترکیب شیمیایی یک سنگ کمک بسیاری در زمینه ­های پیش­گیری، درمان و تشخیص می­ کند و به پزشکان این امکان را می­دهد تا در هر یک از این زمینه ­ها به طور اختصاصی عمل کنند. تشخیص سنگهای کلیوی به طور معمول از طریق معاینات بالینی و با بهره گیری از تکنولوژی تصویربرداری تشخیصی صورت می گیرد. یک سوم از سنگهای کلیوی با شواهد بالینی به صورت: درد ناگهانی و شدید، هماچوری علائم گوارشی (تهوع، اسهال، استفراغ) همراه می باشند. علت و ترکیب شیمیایی یک سنگ می تواند در تشخیص  درمان و به ویژه در جلوگیری از تشکیل مجدد آن مفید باشد. اگرچه تشکیل سنگ در تمامی گروههای سنی دیده می شود، اما سن شیوع ابتلا به آن بین ۴۰-۲۰ سال می باشد. شیوع ابتلا به سنگ کلیه در مردان بیشتر از زنان است. پیش بینی می شود که در آینده به دلیل گرم شدن زمین، تغییر سبک زندگی، رژیم غذایی و چاقی، یک افزایش چشم گیر در میزان ابتلا به سنگ های کلیوی در سراسر جهان شاهد باشیم. سنگهای کلیوی با خروج کریستال ها از ادرار و رسوب و سپس تجمع آنها بر روی پاپیل، لگنچه و حالب تشکیل می شوند. نوع غالب سنگهای کلیوی را سنگهای حاوی کلسیم تشکیل می دهند که به طور عمده متشکل از کلسیم اگزالات و کلسیم فسفات هستند سایر سنگهای متابولیکی شامل اوریک اسید، سیستین و گزانتین می باشند. کلسیم اگزالات فراوان­ترین ترکیب شیمیایی سنگ­های مجاری ادراری اعم از خالص یا مخلوط می­ باشد که در مردان شیوع بیشتری دارد و سنگ­های استروایتی حاوی منیزیم، آمونیم، و فسفات شیوع بیشتری در زنان دارد.