پوسيدگي دندان یکي از بيماریهای شایع و قابل پيشگيری کودکان مي باشد. پوسيدگي های دنداني مي تواند منجر به درد، عفونت، اختلال در تغذیه، افزایش خطر پوسيدگي جدید در دندان های شيری و به دنبال آن تاثيرات نامطلوبي در رویش دندان های دائمي شود. عوامل مختلفي در ایجاد این بيماری نقش دارند از جمله داروهای خاص، نوع رژیم غذایي، مشکلات و عدم رعایت بهداشت روزانه دهان و همچنين عدم دسترسي به مراقبت های دهان و دندان. شواهد حاکي از آن است که تعداد دفعات مصرف مواد غذایي و مواد قندی بيش از مقدار آنها در ایجاد پوسيدگي دندان تاثيرگذار است. پوسیدگی دندان مرحله غیرقابل برگشت در فرایند حل شدن مواد معدنی مینا توسط اسید محسوب شده و درمان آن تنها از راه جایگزینی بافت سخت از دست رفته دندان با مواد ترمیمی دندانپزشکی امکان‌پذیر می‌باشد. اگر پوسیدگی تاج دندان به موقع متوقف و جایگزین نشود و پوسیدگی به پالپ دندان برسد نیاز به درمان ریشه می باشد. مشکلات دنداني در دوران کودکي با تاثير روی دریافت غذا بر روی: ۱ -رشد کودک ۴ -صحبت کردن ۳- برقراری  ارتباط با کودکان دیگر، اثرات نامطلوبي بر جای مي گذارد. آمارهای اخير کشور سوئد همبستگي مثبت بين پوسيدگي دندان و شاخص توده بدنی را به دلیل رفتارهای تغذیه ای که منجر به چاقي مي شود به ویژه مصرف خوراک های سرپایي، نشان داده است. ضمنا سوء تغذیه مزمن، به ویژه در سالهای اول زندگي سبب افزایش استعداد ابتلا به پوسيدگي دندان های شيری گردیده است. تغييرات سبک زندگي انسان ها نظير ۱ -تغييرات منفي تغذیه ای ۴ -کاهش الگوی فعاليتهای فيزیکي ۳-افزایش مصرف فست فود ۲- افزایش مصرف کربوهيدرات قابل تخمير داشته که این فاکتورها هم در چاقي و هم در پوسيدگي نقش دارند و عواقب ناگواری همچون از دست دادن دندان ها دائمي را به دنبال دارد. بطورکلی  با افزایش شاخص توده بدنی میزان پوسیدگی دندان افزایش می یابد. با افزایش مصرف شیرکاکائو، شیرهای طعم دار و چربی ها پوسیدگی دندان افزایش می یابد.