فعالیت بدنی و برخی آنتی اکسیدان ها مانند ویتامین C از عوامل موثر بر سیستم ایمنی هستند. ایمونوگلوبولین ها، از مهمترین عوامل سیستم ایمنی محسوب می شوند که پاسخ آن با توجه به ویژگی تمرین، شدت، مدت و حجم تمرین و همچنین سطح آمادگی بدنی و تعذیه بدن متفاوت می باشد. فعالیت های بدنی شدید تاثیر سرکوبگر بر سیستم ایمنی دارد در این راستا می توان به کاهش تعداد لنفوسیت ها، تعداد و فعالیت سلول های کشنده طبیعی و تولید آنتی بادی اشاره نمود. در برخی موارد تضعیف ایمنی به قدری برجسته است که وضعیت بدن از نظر دفاعی را به پنجره باز تشبیه می نمایند که در این شرایط احتمال عفونت های بالینی بسیار قابل انتظار است. ایمونو گلولولین G به عنوان مهمترين آنتی بادی در پاسخ ایمنی ثانویه، ضمن فعال نمودن سیستم کمپلمان، عمل بلع باکتری ها را تسهیل می کند و آزادسازی فراورده های موثر بر بیگانه خواری و التهاب را میسر می سازد. ایمونو گلوبولین A ىر مقابل عفونت هاي موضعي ىر نقاطی مثل دستگاه تنفس و گوارش، نقش دفاعی موثری ایفا می کند. برای اولین بار در سال ۱۹۸۲ تاثیر تمرینات بدنی بر ایمنی بدن مورد بررسی قرار گرفت. تحقیقات نشان داده که غلظت lgA ىر اسكی بازان استقامتی پایین تر از ورزشکاران تفریحی بوده و پس از مسابقه اسکی صحرانوردی این کاهش باز هم بیشتر شد.
از طرفی مشخص شده که ویتامین ث به عنوان یکی از ویتامین های محلول در آّب، در سیتوزول و مایع بین سلولی یافت می شود و می تواند تاثیر بالقوه ای روی مکانیسم های دفاع میزبان و کل سیستم ایمنی داشته باشد. مشخص شده که غلظت ویتامین ث در نوتروفیل ها زیاد است و احتمالا برای عملکرد نوتروفیلی در پاسخ ایمنی لازم است. در خصوص اثر ویتامین ث بر سیستم ایمنی محققان نشان دادند که مکمل ویتامین ث می تواند وقوع عفونت های مجاری تنفسی فوقانی و پاسخ به فعالیت ورزشی هورمون های آدرنالی سرکوب کننده ایمنی مانند کورتیزول و آدرنالین را تقلیل دهد. از لحاظ تئوریکی فرض بر این است که مصرف ویتامین ث پیشرفت کوفتگی عضلانی را کاهش خواهد داد. کوفتگی عضلانی پیدایش آسیب های عضلانی است که به وسیله فعالیت ورزشی شدید ایجاد می شود. بخشی از پاسخ بدن به آسیب عضلانی شامل فیلتراسیون ماکروفاژها در بافت عضلانی است. این ماکرفاژها، رادیکال های آزاد را برای آسیب های بیشتر رها می سازند بنابراین افزایش آنتی اکسیدانت ها می تواند این رادیکال های آزاد را خنثی کند و در نتیجه آسیب و کوفتگی عضلانی و سرکوب ایمنی را کاهش دهد.